Kitabın ilk sayfalarında bu ne güzel bir üslup diye öve öve bitiremiyor, sayfalar ilerledikçe dağlardan, ağaçlardan, çiçeklerden kuşlardan konuşuyor gibi hissediyordum yazarla. Ne de güzel bir sohbet bu diyordum.
Ancak çiçeklerle ilgili konuşurken(ben okurken) “Çiçek yetiştirmenin meşakkatini bilen biri, o çiçeği koparmaz, eğer almak isterse, köküyle birlikte çıkarıp saksıya diker.” deniliyor. Ve “Cumhuriyet ile Osmanlı arasındaki fark da biraz böyledir. Osmanlı dikmiş, Cumhuriyet koparmıştır.” diye de ekleniyor.
Burada nasıl bir mantık kuruldu? Osmanlı yüceltilmeye çalışılırken Cumhuriyet neden karalandı anlamadım. Hadi karalanıyor, bir örnek verilseydi mesela bu cümleyi haklı(!) çıkarabilecek. Bir de neden yine ayrıştırma derdindeyiz bunu da anlamadım. Osmanlı da ‘Biz’iz Cumhuriyet de. Kime kimi karalıyoruz? Neden?
Ben kafamda bu soruların yanıtsız kalması sonucunda ilk defa bir kitabı yarım bırakma kararı aldım. Devam etmek bir türlü içimden gelmedi. Önyargıdır belki ama ne olursa olsun bu kitabı bitirmeyeceğim.
Tatlı bir sohbetin içine bir anda siyasi bir girişme sıkıştırılması tadımı kaçırdı. Sizler okumak isterseniz keyifli okumalar dilerim.
