Zihinsel ve duygusal bir olgu olarak sahip olma bahsine giriyoruz. "İşlevsel mülkiyetten" söz ederken öncelikle şu hususu apaçık belirtelim. Ben makul ölçüde kullanabileceğimden daha fazlasına sahip olamam. Bu sahip olma ve kullanma, çeşitli neticelere yol açar:
Benim etkinliğim sürekli teşvik edilir, çünkü sadece kullanacaklarıma sahip
Size yemin ederim ki, isin ozunu bir yana birakamazdim. Bizim tip, basli basina toplumsal bir tip (tabii bana gore): Isi gucu olmayan, avare bir Rus insani, ama kendisi boyle olmak istedigi icin boyle degil; butun yakinlariyla ve onun icin degerli olan her seyle, en onemlisi de diniyle butun baglarini kaybettigi icin bu hale dusmus, kahrindan kendini sefih bir hayata vurmus; ama vicdan sahibi, kendini yenileyebilmek, yeniden inanmak icin hummali bir caba gosteren, bu ugurda eziyet ceken, kahrolan bir insan.
Sayfa 853Kitabı okudu
İnsan denilen hayvanı en çok da kaygı duygusu tanımlıyor. Belki de kusurlarımızın harekete geçtiği belli anlarda en genel anlamıyla onu böyle tanımlıyoruz. Bu bir tür hırs, bir tür korku, bir tür kıskançlık, bir tür nefret.
Kaygılar azaldıkça, beni bütün bunlardan sıyıracak bir inziva hem özgürlüğümün hem de geçmiş köleliğimin derecesini ölçebilir. Giderek uzaklaşan bu tür düşünceleri kontrol etmek için fazla çaba göstermeyecek kadar fark etmeme şansına sahip olmak ne güzel.
Belki de bir şeye adanmış bir yaşamın getirdiği koşullar olmadığında insan çaba göstermek için bir neden bulamıyor.
Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
İnsan dendi mi ne erkektir o, ne kadın. Birleşince yarımşardan bir olurlar, insan olurlar.Bütün çaba insan olmak.
Everest Yayınları
