Sendeyim ben, gözlerini çevir bak... Geçeceğin her menzil ben ve ben varacağın son durak...
"Bir ölüm vefalı
Bir de sonbahar.”
Sabahtır
Alkışlar gecenin
Sıcak damları sükûn yapılarıyla
Aydınlatır bir ucundan
Kahvaltı sofrasında çay tasını
Düzgün uysal
Işıklı bir de ağız
Gizlice götürür hücreyi bütüne
Ve akla her gelen telgraf telinde
Öpüşür iki güvercin
İncelmiş ve yumuşamış gagalarıyla
Bu geçen mızrak
Kalın kararlı
Atanın değer biçilmez atıyla
Kuşkusuz yolunda gerek
Mızrak geçer ışığı
Geçer geceyi dolduran karanlığı da
Televizyon bir şamardır. Hem de kendi hanemizde kendi elimizle suratımıza inen büyük bir şamar. Bize neler yasak, şunlar bunlar. Işte bu yasakları, bu haramları televizyonun bizim hanemizin içine kadar getirir her çeşidi , barını, umumhanesini, meyhanesini ve biz oturur Müslümanlığımızla, karşımıza, kızımızla onu seyrederiz.Ve sonra deriz ki nasıl oluyor da mukaddesatimızla elden giderken, bize vurularken ses gelmez, vurana vurmayız.
Sayfa 17Kitabı okudu
Sana zorsa yanmaya razıyım
Kolaysa affı esirgeme
Uzun bir geçmişimiz var
Hiç yorulmadan
En azından bir kere
Eğlenceli beşik
Ve başınızın içi cenaze...
Bir aşkı gözyaşlarıyla bulvara çağırmak hiç keseye mi kalır.
Her an karanlığını giyinecek gibisin
Ne kadar uzun sürüyor
Ta içinden gözlerine gelmesi dikkatin
Karnın ne kadar küçük ve içerde
İnce belin-
Fazla kabarık değil kemiklerinden etlerin
Biliyorum ancak sen
Bu kadarla yetindikçe ve ekmeği
Böyle mübarek tuttukça
doyar karnı çinin hindistanın amerikanın
Sen olabilirsin çaresi
Su içinde
Susuzluk hissinden ölen kimselerin
"Bize sözlerimizden çok, yüreğimizden anlayan gerek.."