Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Ve Yılmaz Odabaşı
Kendisiyle uzun yıllar önce facebook paylaşımları aracılığıyla tanıştım. Kitabını elbette bu şehirde bulamamıştım. İnternette bulabildiğim kadarıyla şiirlerini okumuş, sevmiştim. İşte bu adam bu şiirleri benim için yazıyor demiştim.
Yıllar geçince unutmuştum adını. Kitabı olmayınca tekrar tekrar okuyamamış aklımdan
"Güzelliği yakalayınca onunla birlikte yaşamak kadar sevinçli şey yoktur."
Ah! Triyandafilis yaktın beni...
Gitme diyorlar sana ama benim sana gitme diyecek yüzüm yok Triyandafilis. Git! Çünkü bu dünya masumiyetin gölgesini bile çöp kutularına atacak canavarlarla dolu. Senin canını yakan işte onlar. Senin, Suzan'ın, Fahrunisa'nın,
Kitabın konusu hakkında pek bir fikir sahibi olmadan, okuyanların övgü dolu sözleri üzerinde okuduğum kitap. Benim için ne 'iyi ki okumuşum' ne de 'keşke okumasaydım' diye nitelendirebileceğim bir kitap oldu. Benim için pozitif yanlarından bahsedecek olursam; yazarın inanılmaz akıcı dili o nefret ettiğim yerleri bile atlatmadan okutturdu bana.
josé mauro de vasconcelos'un en güzel kitabı olduğunu düşündüğüm yüzümde tebessümler oluşmasına sebep olan canım kitabım ️ Kitabı okurken kendimi Zeze'ymiş gibi hissettirdiği için belki de en sevdiğim kitabı... Maddi yoksulluk mu yoksa manevi yoksulluk mu daha kötü diye sorguladım, düşündüm, duygulandım ve bitmesini asla istemedim. Duygulanmıştım çünkü kitap aynı zamanda yazarın çocukluğunu anlattığı gerçek bir hikayeymiş. Zeze ailesindeki her bireyle olan ilişkisini öyle gerçekçi aktarmıştır ki empati yapmamak elinizde olmaz. Küçük bir çocuğun ailesiyle iletişim kuramayıp bir portakal ağacına her şeyini anlatması, insanın içine o kadar güzel işlerki süslü yalnızlık cümlelerinin değersizliğini o zaman anlarsınız. Zeze'nin daha o yaşlarda insanlardan duyduklarına değil gördüklerine ve deneyimlerine inanması gerektiğini anlaması benim için hikayedeki en önemli olaydı. Portekizli Manuel Valadares ile Zeze'nin arasındaki ilişki bile bu kitabı okumaya başlı başına yeterli bir neden. Kan bağın olmayan birini ailen gibi hissetmenin nasıl olduğunu da biricik Zeze'mizden öğreniyoruz. Lütfen okuyunuz ve okutturunuz
AYNI ANDA BİRDEN FAZLA KİTABI NASIL OKUYABİLİRSİN?
Şiir - biyografi - arastırma-inceleme -roman okurken canın mı sıkıldı, yoruldun mu? Vereceğin arayı da değerlendirmek mi istiyorsun? O zaman söyleyeceğim tavsiyeye kulak ver!
Öncelikle okuduğum kitap ile ilgili bilgi vereceğim çünkü bu amaca hizmet edecek.
Kitap 5-6 sayfa uzunluğunda, 94
116 syf.
·
Puan vermedi
Yalçın Tosun'un 2011 yılında çıkan kitabı.
Kitabı okuduktan sonra dedim ki: "Yalçın Tosun tarzı bir yalnızlık var arkadaş." Hakikaten var. Bunu en iyi Onat'ın Odası ve Beyaz Sabun öykülerinde anlıyoruz aslında. Dışarıdan gelen sesleri dinleyerek karanlık odalarda kendiyle baş başa kalan, bir şekilde kafasında sorularla huzursuz bir şekilde uyuyakalan ya da bu huzursuzlukla asla uyuyamayan karakter yalnızlığı.
Kitabın en beğendiğim öyküsü Madam Marini'nin Tamamlanmış Bir Resmi oldu. Karakter çizimi o kadar başarılıydı ki sanki bir bölüm dizi izlemiş gibi hissettim. Malik'i anlatmaya başladığı andan itibaren gözümde de direkt Ayta Sözeri canlandı. Hatta üzerinden iki hafta falan geçmiş olmasına rağmen aklıma Malik'in Marini'nin peşinden "kıız allah seni ne yapmasın!" diye koşuşu geliyor. Gülümsüyorum. Canım Malik diye sarılasım geliyor.
Bir de diğer kitaplarında bu hisse çok kapılmadım ama bu kitaptaki öykülerin son paragraflarını hep bir taciz ya da istismar beklentisi ile okudum. Ama umrumda mı? Asla. Hep yazsın Yalçın Tosun.
