Gökhan Çınar
Benim annem acıyı susardı, babam hayal kırıklığını, sevgilim öfkeyi... Çaresizlik yenilendiğinde, aşk eskitildiğinde susar.
Sayfa 31Kitabı okudu
Sana Yine Ölüm Var
İnan ki adalettir kılıç, kollarında bir Türk'ün,
Derdini, davanı turan bil, savaşı ise yükün.
Bir tek aklın olsun, bütün malın mülkün.
Yaşarken de Türktüm, ölüp öldürürken de Türküm.
Hatta, gel beni ister bir, ister bin defa bu uğurda vur.
Şu kan var ya şu kan, sen vurdukça beni bir daha doğurur.
Bütün yollar çıksa da yanlışa, Türklük elbet doğrudur.
Elbet doğrudur, savaş da, barış da şüphesiz Türkün ordusudur.
O Türktür ki, kemik ile sürüp toprakları, zalimlerin kanıyla sular,
Nerede bir çaresizlik, nerede bir kimsesizlik ve hatta ölüm var.
Göklere yükselen o yakarışları, hatta sesi kısıkları yüce Türk duyar.
Ve bir gün karşılaştığımızda kanını kanıma katmaz isen eğer.
Başlasın şenlikler, çünkü bana düğün sana yine ölüm var, yine ölüm var.
Ali Lidar
“Çaresiz misin? Hadi oradan. Çaresiz falan değilsin sen. Şımarıksın sadece. Çaresizlik nedir gerçekte biliyor musun?Kimdir biliyor musun aslında çaresiz? 800 lira maaş alıp 300 liralık gaz faturasını ödeyemediği için kendini asan babadır çaresiz. Öpe koklaya askere uğurladığı oğlunun bayrağa sarılı tabutuna sarılıp aklını kaybeden annedir çaresiz. On yaşından beri kendi evinde her gece tecavüze uğrayan ve daha fazla dayanamadığı için evden kaçmaya yeltendiğinin gecesi otogarda ‘namus’ cinayetine kurban giden kızdır çaresiz. Koca dayağından bunalıp baba evine sığındığında babası ve abileri tarafından çocuklarının gözü önünde öldüresiye dövülen kadındır çaresiz. Torunu yaşında çocuklara titrek elleriyle kağıt mendil satmaya çalışırken kalp krizi geçiren ve bir saat ambulans gelmesini bekledikten sonra ağzı köpürerek ölen seksen yaşındaki dededir çaresiz. Çaresizmiş...
Hayat da böyledir,Mefharet,hayat da böyledir.Çaresizlik ve tehlike anları vardır ki,o zaman çırpınmaya ve haykırmaya gelmez.Batar insan ve boğulur.Marifet,o anları geçirmektir.
Sayfa 101
Şubat asabi bir aydır... Belki devamlı soğuk olduğundan, belki de kıştan kaçmaya hiç fırsat tanımadığından... Şubat çaresizlik kokar. Sanki hayatın tek gerçeği soğuktur ve bahar denen karnaval, baştan sona bir yalan, bir hayaldir...
