"benim o hep fırtınalarla boğuşan ruhum
yorulmuyor yaşamaktan.
Midyat'lı bir gümüş ustasıdır, Süryani
ve yüzündeki çıban gibi
yüreğinde yaralar
taşımaktan."
Sayfa 57 - Bir Eflatun AşkKitabı okudu
Ankara'da Sıradan Bir Düğün
Oturduğum masadan sıkılan gözlerle etrafı izliyorum. Klasik bir salon düğünü işte. Etrafa kısık gözlerle bakıp, bekar oğullarına kız arayan anneler, etrafta koşuşturan çocuklar, uzun süredir görüşmüyoruzlar, niye hiç aramıyorsunlar, sen niye aramıyorsunlar. Ben aramasam sormasam arayacağın soracağın yoklar, çok güzel olmuşsunlar, kıyafetin
Düşmanlık, rekabet, kıskançlık, çekememezlik ve ihanet ülkenin kaderiydi ve yüzyıllardan beri ölümcül bir çıban gibi ülkenin bedenini kemiriyordu.
Elazığ Akıl ve Ruh Sağlığı Hastanesi’nde tedavi gören ve 1965 yılında vefat eden fotoğrafta ortada olan ve deli denilen velinin Allah'a yazdığı muhteşem mektup;
“Ben dünya kürresi,
Türkiye karyesi ve Urfa Köyünden,
El-Aziz (Elazığ ) Tımarhanesi (Akıl ve Ruh Sağlığı Hastanesi) sakinlerinden; İsmi önemsiz, cismi değersiz,
Çaresiz ve kimsesiz
Hangi cennetten geldim bu cehenneme
Ki her yokluk bendedir, her acı benim
Baltalar kıyasıya inmiş gövdeme
Bak! Şu devrilen hayat ağacı benim
Bir gün beni de unut her yalan gibi
Adımı sokaklara tükür kan gibi
Oysaki yaşadıkça bir çıban gibi
İçinde sızlayacak o sancı benim
Terkedilmiş eski bir şehircesine
Sensiz yaşıyor o can verircesine
Tutuşmuş özleminle erircesine
Bir zaman sevdiğin bu yabancı benim.
Çıban
Kent, sanki ortası olgunlaşmış ve patlamış, kıyılarında kokuşma başlamış ve yaşama savaşının sürüp gittiği bir çıbana benziyordu.
Sayfa 81 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
