"Dedem beni eskiden bir camiye götürmüştü. Namazdan sonra imam, Arapça dualar okudu.İmam okurken dedem,öyle ağladı, öyle ağladı ki... Dedem ağlayınca, ben de kendimi tutamayıp ağlamıştım. Camiden çıkıp eve giderken,
-Arapça biliyor musun da, imamın dediklerine ağladın, dede? diye sormuştum.
-Ne imam Arapça biliyor, ne de ben... demişti.
-Öyleyse neye ağladın?
-Hiç ağlanmaz olur mu? İmam nasıl okuyordu, duymadın mı? Kimbilir, neacıklı, ne güzel şeyler söylüyordur!
Dedem, imamın sesini hatırlayıp yeniden ağlamaya başlamıştı. Benim de gözlerim sulanmıştı. Oysa imam, belki de sevindirici bir dua okumuştu.Ben bu olayı hiç unutamıyorum."
Sayfa 100Kitabı okudu
01:00
Uykusuzluktan kan çanağına dönmüş gözlerimle uykuyu reddediyor kendimi geçmişim ve hüznümün ortasında buluyorum bu gece savaşın kazananı hangisi olacak kim bilir hep beraber şahit olacağız zaman ilerledikçe uykusuzluğa daha fazla dayanamayıp gözlerimi kapatıyorum ve kâbus başlıyor geçmişim kafama silah dayatıyor içimde ki çocuk çığlıklar
Vahim Tablo :D
Dedem beni eskiden bir camiye götürmüştü. Namazdan sonra imam, Arapça dualar okudu.İmam okurken dedem,öyle ağladı, öyle ağladı ki... Dedem ağlayınca, ben de kendimi tutamayıp ağlamıştım. Camiden çıkıp eve giderken,
-Arapça biliyor musun da, imamın dediklerine ağladın, dede? diye sormuştum.
-Ne imam Arapça biliyor, ne de ben... demişti.
-Öyleyse neye ağladın?
-Hiç ağlanmaz olur mu? İmam nasıl okuyordu, duymadın mı? Kimbilir, neacıklı, ne güzel şeyler söylüyordur!
Dedem, imamın sesini hatırlayıp yeniden ağlamaya başlamıştı. Benim de gözlerim sulanmıştı. Oysa imam, belki de sevindirici bir dua okumuştu.Ben bu olayı hiç unutamıyorum.
Nesin YayıneviKitabı okudu
SON AYLARIN ŞİİRİ / SÜREYYA BERFE
Ben sevince yeryüzü arınır
Yüzüme vurur gölgesi
Yüreğim aşkla beslenen başaktır
Açılır
Soymak ister kabuğundan bedeni
Ben ağlayınca serçeler uçar
Dünya küçülür gözümde
Durur önümde bir hüzün serpintisi
Yıkmak ister acıdan kuleleri
Ben gidince öfkem ayaklanır
Dindiremez onu çocuklar bile
Köpürür taşar ama yalnız kalır
Morarır
Yalnızlığın verdiği sessizlikle
Dedem beni eskiden bir camiye götürmüştü. Namazdan sonra imam Arapça dualar okudu. İmam okurken dedem öyle ağladı, öyle ağladı ki... Dedem ağlayınca, ben de kendimi tutamayıp ağlamıştım. Camiden çıkıp eve giderken,
- Arapça biliyor musun da imamın dediklerine ağladın dede? diye sormuştum.
- Ne imam Arapça biliyor, ne de ben... demişti.
- Öyleyse niye ağladın?
- Hiç ağlanmaz olur mu? İmam nasıl okuyordu, duymadın mı? Kimbilir ne acıklı, ne güzel şeyler söylüyordur!
Sayfa 127 - Nesin YayıneviKitabı okudu
çocuklar ağlayınca gözyaşları silinmeli, uyuyamayınca masal dinlemeli, gecenin bir yarısı yatağının altındaki canavarlar yorganlarından çıkardıkları ellerinden yakalamaya çalışırsa diye yalnız uyumamalı bazen.
Sayfa 408 - epsilon yayınları
Dedem beni eskiden bir camiye götürmüştü.
Namazdan sonra imam, Arapça dualar okudu.
Imam okurken dedem, öyle ağladı, öyle ağladı ki...
Dedem ağlayınca, ben de kendimi tutamayıp ağlamıştım. Camiden çıkıp eve giderken,
- Arapça biliyor musun da, imamın dediklerine ağladın, dede? diye sormuştum.
- Ne imam Arapça biliyor, ne de ben...demişti