Son... Cennetin tâ kendisi...
... Ardından çocuğun yüzünü, o yüzdeki harfleri, masalları ve cenneti farketti.
Evet çocukluk, cennetin tâ kendisiydi ve cennette seyredilmeye değerdi.
Sayfa 241Kitabı okudu
Utanma duygusunun bilinmediği bir dönem olan çocukluk,geri dönüp baktığımızda cennet gibi görünür,cennetin kendisi de bireyin çocukluk hayallerinin kitle boyutuna ulaşmasından başka bir şey değildir.Cennetteki insanlar bu yüzden çıplaktır ve bundan utanmazlar,ta ki utanma ve korkunun ortaya çıktığı ana kadar;cennetten kovulurlar,cinsel hayat ve kültürel gelişme başlar.
Sayfa 274 - OlimposKitabı okudu
Çocukluk, cennetin tâ kendisi..
"... ve gülümseyen herkes cennete bakıyor demektir."
Sayfa 202Kitabı okudu
