Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Okumada geç kalmış olduğum bir kitap. Armand Davul ile Marguerita Gautir’in tutkulu ve bir araya gelmelerinin nerdeyse imkansız olan aşklarını akıcı şekilde anlatan Kamelyalı Kadın eseri okuduğunuzda siz etkisi altında alabilecek güzel bir kitap.
Kitap şimdiye kadar okuduğum en güzel kitaplar arasında ilk 10’a girebilecek bir eser. Aşkın yanında
88 syf.
9/10 puan verdi
-Spoiler İçermez-
Evli ve çocuklu bir kadınla bekar ve flörtöz bir baronun tatil için gittikleri otelde yaptıkları kaçamağı anlatacak gibi başlayıp, önlerine çıkan engelin, çocuk Edgar'ın iç dünyasının anlatıldığı Stefan Zweig kitabından merhabalar. Nasılsınız?
Edgar, 12 yaşında, hasta ve iletişime muhtaç bir çocuk. Öyle ki, kendisiyle
224 syf.
9/10 puan verdi
Sabah atmıştım ya bir ileti hani. Acı baharatlı bir inceleme yazacağım şimdi. Öyle acı olacak ki, damarınıza kadar hissedeceksiniz.
Bazı yerlerinde kahkahalara boğulduğum, bazı yerlerde ise derin bir farkındalıkla, o acı iğneyi damarlarımda hissede hissede okuduğum bir kitaptı benim için. Diğer bir deyişle,
HA-Rİ-KA!
Yazarın da dediği gibi, bu
Verilen mesaj çok güzel!
Öncelikle ben çocuk kitaplarının ilk önce büyükler için yazıldığını düşünmüşümdür her zaman. (Bkz: hepimiz bir zamanlar çocuktuk) Ve çocuk kitaplarında herkesin ders çıkarması gereken bir olay vardır her zaman. Yeter ki anlayın. :)
Kitaba gelince, bende küçük bir kara balığım sanırım… Kendimce büyük fikirlerim var çünkü. Elimizdekinden daha başka
En iyi uçurtma avcısı...
"Bu dünyada kötüler var ; bazen kötüler hep kötü kalır "
*
Okumakta en çok güçlük çektiğim kitaptı. Bu kitabın kötü olmasından değil sadece bazı şeyler vardır insanın kaldıramayacağı şeyler , duygu dolu hatıralar.
Her kitapta vardır aslında kendinden birşeyler illaki bulursun .Birşeyler katar her kitap . Bu kitap gömmeye çalıştığım anıları , sardığımı sandığım yaralarımı kanattı . Kitabı tekrardan okuyacak cesareti sanırım hiçbir zaman bulamayacağım .
Hepimiz çocuktuk bir zamanlar ve o zamanlarda açılan yaraların hiçbir zaman kapanmayacağını hepimiz belkide deneyimleyerek biliyoruz . Savaşın her insana zarar verdiğini ama en çokta savunmasız durumda olan varlıkları etkilediğini , üstelik sadece savaşın değil Anne ve babanın ilgisi davranışları bazen bir sözü, toplumsal konumun ,ırkçılığın.
Ahh biz insanlar gerçekten çok zalimiz
Kitabi okumanızı tavsiye ederim. Ve Umarım size hiçbir yaranızı hatırlatmaz
"Yalnızca bir gülümsemeydi ,hepsi bu . Her şeyi düzeltmiş değildi .Hiçbir şeyi düzeltmemişti . Belli belirsiz bir tebessüm. Minicik bir şey . Ormandaki bir yaprak ; ansızın havalanan bir kuşun kıpırdattığı bir yaprak"
Senin için bin tane olsa yakalarım....
Bir nazlı kuşa benzer
Çocuk dediğin.
Ev ister ekmek ister
Öpülmek okşanmak ister
CAHİT KÜLEBİ
Yazarın bitirdiği alıntı ile başlamak istedim.Gerçekten bir çocuk ne isterdi?Hepimiz bir zamanlar çocuktuk.Ne istedik ki bu yaşamdan?Belki biraz anlaşılmak,belki biraz dinlenilmek,belki de sadece değer verilmek.
Elma çocuğu muz çocuk yapmaya çalışmak.Özünde olmayan bir kişiye dönüştürmek.Yasamımızın direksiyonunu kimseye vermememiz gerekiyor aksi halde hayatımızın başrolü değil seyircisi olmaktan kaçamayız
Usta yazarın kaleminden çıkmış harika bir eser daha.Anne babaların çocuklarına karşı davranışlarında yardımcı olmaya çalışan özellikle sınav yılında onlara pusula olan tavsiye niteliğinde bir kitap.Özellikle ebeveyn ve ebeveyn adaylarına tavsiye edebileceğim akıcı bir kitap.
Çocuk gözünden bakıldığında, biz büyükler ne kadar tuhaf ve hayal gücünden yoksun insanlarız. Bir zamanlar biz de çocuktuk oysa... Nasıl kaybediyoruz düş gücümüzü? Nasıl kayboluyoruz ne aradığımızı bilmeden koştururken?
Küçük Prens, bana göre yediden yetmiş yediye herkesin okuyabileceği ve okuması gereken bir eser. Çocukken kitabı okuduğumda yetişkinlerin dünyasını anlamanın mümkün olmadığını anlamıştım, şimdi ise yetişkin gözüyle okudum ve tam olarak o yetişkinlerden biri olduğumu fark etmek ne acı. Hayatı kazanmaya çalışırken nasıl kaçırdığımızı vurgulayan bazı satırları yazmak istiyorum:
"Zaten yalnız çocuklar ne aradıklarını bilirler."
"İnsanlar hızlı trenlere biniyorlar ama ne aradıklarını bildikleri yok. Koşuyor, heyecanlanıyor, dönüp duruyorlar."
"Acele ediyorlar, neden acaba?"
"Makiniste sorsan o da bilmez."
"Bulundukları yerden memnun kalmamışlar heralde."
"Kimse yerinden memnun değildir."
"Tıpkı büyükler gibi konuşuyorsun.
Her şeyi birbirine karıştırıyorsun, karmakarışık ediyorsun.
Bir gezegen görmüştüm, kırmızı suratlı biri yaşıyordu orada. Bir kerecik olsun çiçek koklamamış, hiç yıldız görmemiş, hiç kimseyi sevmemiş. Sayıları toplamaktan başka bir şey yapmamış hayatında."
Hayatı kaçırmadan yaşayabildiğimiz günler diliyorum. Keyifli okumalar.
Küçük Prens, kendi galaksisinde, kendi dünyasında tek bir gül ile yaşayan bir Küçük Prens'in başka galaksileri gezmek için tek gülünü tek başına bırakıp yolculuk yapmasını anlatır. Ancak bu yolculuk esnasında vurgulamak istediği şey 'büyümek'tir. Çocuk gözünden bakıldığında, biz büyükler ne kadar tuhaf ve hayal gücünden yoksun insanlarız. Bir zamanlar biz de çocuktuk oysa... Nasıl kaybediyoruz düş gücümüzü? Nasıl kayboluyoruz ne aradığımızı bilmeden koştururken? İçindeki o büyümeyen çocuğu öldürmeyen herkes kıyıdan köşeden kendine bir şeyler katar bu kitapta.
Aslında bize anlatılan şey: emek vererek yapılan her eylemin önemli ama zor olduğu ve bazen emek verdiğimizde ne kadar zor da olsa sonunda gülebileceğimiz...
Bazen içimize sinmese bile,
bazen kaybetsek bile,
ve bazen emin olamasak bile...
Umarım kitabı bitirdikten sonra gidip yıldızlara bakan tek kişi değilimdir? O an gökyüzünde en parlak ve en güzel yıldızı bulup, Küçük Prens ile Çiçeğini hayal ettim. Daha sonra elimi kalbime götürdüm ve dedim ki; unutma!
Hayatı kaçırmadan yaşayabildiğimiz günler diliyorum. Keyifli okumalar
Yine mükemmel ruh tahlilleriyle dolu, insan psikojisini böylesine derin ve güzel betimleyen bir Zweig kitabı.. Daha önce okuduğum kitaplarından farklı olarak bu kitabında çocuk psikojisiyle ilgili gözlemleri, ebeveynlerin çocuklarıyla iletişimlerinde yaptıkları hataların bir çocuk için neler hissettirebileceği, çocuklar için güven, aidiyet, dürüstlük ve kendini bir birey olarak gösterebilmenin kişisel gelişimlerindeki önemini kaleme almış .Ebeveynin gözünde ise çocukların onların hayatına adapte olmalarını beklemek ve onları bir çanta gibi yanlarında tutmak, yaşları gereği onları anlamak yerine azarlamak küsmek bağırmak gibi yapılan yanlışların, çocuğun yaşamında derin yaralar açabileceğinin farkında olmaları gerektiğini vurgulamış.
Kitabı okurken çocuğun yerine kendimi koyup düşündüm sürekli, onu anlamaya calıstım bazen o çocuğa sarılasım geldi bazen de o saf duyguları için ah be küçüğüm diyesim .. Zweig kitaplarının en büyük artısı da bu sanırım. Herkesin içindeki çocuğu anlaması ve onu sevmesi gerek, en önemlisi de hiçbir çocuk yalnız hissetmemeli, sadece çocuk olduğu için yetersiz hissetmemeli, yapılan hatada onlardan olgun bir insan tavrı beklenmemeli , hepimiz bir zamanlar çocuktuk çünkü “Gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk hiçbir yere gitmiyor
.”