Quaibrücke üzerinde, köprünün Zürih Gölü'ne bakan tarafında Yasmin fotoğraf çekiyordu. Böylesine güzel bir manzara karşısında telefonuna sarılıp fotoğraf ya da video çekmeyen çok az insan vardı. "Belki de biz değil de aslında o insanlar yaşamayı daha iyi biliyorlar." diye düşündü.
Çok güzel bir benzetme, lütfen sonuna kadar okuuyun :)
Bir gün, bir Türk dostumla modern Türkiye'nin bakış açısından Türklerin kökeni ve Türk kimliğinden söz ederken, laf olsun diye Türklük denen şeyin doğudan batıya bütün Asya'yı aşan bir otobüse benzediğini söyledim. Yolculuk uzun sürmüş, otobüs ikide bir mola vermişti. Her molada sandık, sepet ve torbalar indirilip bindiriliyordu. Otobüs güzergahının nerede başlayıp nerede bittiği çoğu yolcunun umurunda değildi. Çoğunun niyeti kısa bir mesafeden sonra inmekti. Otobüsteki diğer yolcularla aralarındaki ortak noktaların farklardan daha fazla olduğu belki akıllarından bile geçmiyordu. Arada bir otobüs bozuluyor, yoldan temin edilen yedek parçalarla onarılıyordu. Türkiye'ye varıldığında, yolculardan ya da eşyalardan hangisinin bütün seyahati aynı otobüsle yaptığını ya da böyle bir yolcu olup olmadığını kimse hatırlamıyordu. Otobüs bile değişmişti. Bütün bunlara rağmen adı "Trans-Asya Türk Otobüsü" idi.
Sayfa 13
Çok güzel anlar yaşadım senin yanında. Yaşamımın en güzel anlarıydı belki, sağol. Gel haydi öpüşelim.
Sayfa 276 - Halk kitapeviKitabı okudu
"Kalp seçemez sadece sever," diye tekrarladı Zinaida. İşte şiir bu yüzden güzel. Bize neyin olmadığını söylüyor. Neyin olmadığını, neyin olduğundan daha iyi. Daha çok gerçeğe benziyor, 'seçemez, sadece sever' belki sevmemeyi ister, ama bu elinde olmaz."
Evladınız için bir yaşam feda ediyorsanız, bunun temelinde sizin çok iyi bir ebeveyn olduğunuz yatmaz. Kendi değersizlik duygununuzu evladınızla tamir etmeye çalışıyor olabilirsiniz. Uğruna feda olduğunuz kişi ister eşiniz, ister çocuğunuz, ister anneniz babanız olsun aslında bir çeşit tefecilik yapmaktasınızdır. Bir koyup beş almak
Hastalıkların hepsinin temelinde büyük başlık olarak değersizlik duygusu yatar ve bu hayatta o kadar çok yerde değersiz hissettiriliriz ki bazen farkına bile varmayız. Toplum içinde bir toplantıya katıldığınızda öndeki protokol bile aslında size hakarettir. İçeriye girdiğinizde salonun en başında protokol için hazırlanmış özel koltuklar ve