ATSIZ’IN HİKÂYELERİ: Hikâye, Atsız'ın sanatında en az yer bulan bölümdür. Ömrü boyunca sadece beş hikâye yazmıştır. Onların da dördünü 1931 yılında yayımlamıştır. 1941'de yazdığı beşinci hikâye ise Bozkurt dergisinin Temmuz 1941 tarihli 11. sayısında yayımlanmış, fakat bu sayıda dergi kapatılmıştır. Beşinci hikâye ancak 1966 yılında
çukur?? hatıran kalbimizde, bedenin anıtkabirde, düşüncelerin aklımızda.
Yazın Ankara'nın sıcak havasından bunalarak çiftliğe piknik yapmaya gelen halkın serinlemesi ve plaj ihtiyacını karşılaması için çiftlikte Marmara ve Karadeniz isimlerinde iki havuz yaptırmış ve yine halkın yemek yemesini temin için gazino ve lokantalar açtırmıştır. Çiftliğin bütün şubelerinden elde edilen süt ve üzüm ürünleri ile meyve ve diğer mahsül, açılan mağazalarda satışa çıkarılmış, bu suretle halka ucuz, temiz ve kaliteli gıda sağlamıştır. Bir gün Marmara köşkünün penceresinden çiftliğe bakarak şöyle demiştir:
"Bazı kör kafalılar benim bu çiftlikleri kurmamı dünya hırsına atfediyorlar.
Bazı dalkavuklar da sadece herkese örnek vermek için yaptığımı ilan ediyorlar. Ben parayı ne yapayım, öldükten sonra elbet bu millet gömüldüğüm çukurun üzerine bir taş daha diker."
Sayfa 50 - Niyazi Ahmet Banoğlu, Atatürk'ün Kulübesi. İkinci Baskı. İstanbul, 1962, s.10.Kitabı okudu
#kurtulusarayisi
Varmıdır bu yolun kurtuluşu
Nereye girsem sonu hüsran
Bir çukur, bir çıkmaz sokak
Alışırmıyım yoksa bir gün elbet
Ne sonu var ne de müebbet
Bir uçan kuş gibi olmak isterdim elbet
Sonra düşünürüm de derim ki
Sanma ki derdi olmayan mı var
Bir özgür kuş diyip geçme
Onunda hayatta kalma mücadelesi var
Kainat Umutsuz Olma Diyor
Adanma. Aldanma ve aldatma kendini. Önünde koca bir ömür yok. Mazi, hafızanın orta yerinde çürük bir diş gibi nasıl zonkluyorsa, umduğun gelecek de belki hiç gelmeyecek.
Hayat zor. Hayat müşkül ve zahmetli.
Her köşe bir tuzak.
Sayfa 268 - Kapı Yayınları 1.baskı
