Üzerinde düşünmemiz gereken, birçoğumuz için haftanın yegane dini dersi olan hutbeden, bize bir haftalık zihni, kalbi manevi malzemenin çıkıp çıkmadığıdır. Ya da o haftanın hutbesinden dilimize yapışmış ve hafta boyunca bizi ara ara yoklayan bir cümlenin, bir tespitin, bir itirazın, bir sloganın bulunup bulunmadığıdır
İlk açık Cuma namazının ilk açık hutbesinden:
«-Kıyâmet günü, Mizan günü, insanlara, çobansız bıraktığı koyunun hesabı sorulacak… Herkes nefsini, yarım hurmayla olsun, kurtaracak hayırlı işi işlemeye baksın… O da olmazsa tatlı dil…»
Sayfa 46 - Büyük Doğu YayınlarıKitabı okudu
Cuma hutbesinden;
Ancak bugün, miracın şâhidi
olan ilk kıblemiz Mescid-i Aksâ mahzun. Tevhidin beşiği, emin belde Kudüs işgal altında.
Gazze kan ağlıyor. Siyonist işgalci zalimler, tüm dünyanın gözü önünde Filistinli kardeşlerimize soykırım uyguluyor. Onları açlık ve susuzluğa mahkûm bırakarak vatanlarından göç etmeye zorluyorlar. İmkânsızlıklar
altında hastanelerde tedavi gören hastaları dahi zalimce katlediyorlar. Çadırları dahi yakıyor, onlara hiçbir şekilde hayat hakkı tanımıyorlar.
Müslüman bir hükümdar, ismi Cuma hutbesinden çıkarıldığı anda meşruiyetini kaybeder.
Kim demiş kadınlar cuma hutbesinden nasiplenmezler diye!
Ey insanlar! Geliniz, dinleyiniz, belleyiniz, ibret alınız.
Bugünkü Cuma hutbesinden bir kesit:
Muhterem Müslümanlar!
Bir gün Mescid-i Nebevi’de birkaç sahâbî sohbet ediyordu. Cahiliyeden kalma bir anlayışla birbirlerine karşı ırkçılık ve kabilecilik yarışı içerisine girmişlerdi. İçlerinden biri Peygamber Efendimiz (s.a.s)’in çok değer verdiği İran asıllı Selmân-ı Fârisî’ye imalı bir şekilde “Sen hangi kabiledensin, soyun nedir?” diye sordu. Bunun üzerine Selmân (r.a), أنَا سَلْمَانُ ابْنُ الْإسْلَامِ “Ben, İslam’ın oğlu Selmân’ım.” dedi ve sözlerini şöyle sürdürdü: “Ben yolumu kaybetmiştim; Allah, beni Peygamberimiz (s.a.s) ile hidayete erdirdi. Ben fakirdim; Allah, beni Muhammed Mustafa (s.a.s) ile zenginleştirdi. Ben köleydim; Allah, beni Resûlü ile özgürleştirdi.” Bu konuşmalara şahit olan Hz. Ömer, orada bulunanlara “Benim de soyumu öğrenmek ister misiniz?” diye sordu ve şöyle söyledi: أخُو سَلْمَانِ ابْنِ الْإسْلَامِ أنَا عُمَرُ ابْنُ الْإسْلَامِ “Ben de İslam’ın oğlu Ömer’im, İslam’ın oğlu Selmân’ın kardeşiyim.”
Cuma hutbesinden;
Binlerce masum insan aynı anda can verirken insaf ve vicdanını kaybetmiş dünya bu soykırımı sadece seyrediyor.
Cuma hutbesinden bir hisse
Cuma hutbesi okunurken Kudüs için dua edildi ama bizim âmin demeye takatimiz kalmamış İsrail'i böyle mi yıkacağız adım atıp bir şey yapamıyorsak bari dualarımızı ile zalimi titretelim mazluma kuvvet olalım
Ya Rabbi sen Kudüs'te ki kardeşlerimize yardım ihsan eyle 🤲🤲🇵🇸🇵🇸🇵🇸
Cuma hutbesinden;
Tarih bize göstermektedir ki, zulüm ebedi olamaz ve zulümle âbâd olunamaz. Masumların kanları üzerine kurulu hiçbir hükümranlık uzun süre ayakta kalamaz.
وَاللّٰهُ مُتِمُّ نُورِهٖ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ
"Kâfirler istemeseler de Allah nurunu tamamlayacaktır."
Biz O'nu Çok Sevdik... Çünkü O Bizden Biri
O kızı Fatıma'ya şefkatli bir baba,
Enes'in başını okşayan bir yoldaş;
Kuşu ölen çocuğa başsağlığına giden bir arkadaş;
Yahudi komşusunu hasta yatağında ziyaret eden bir komşu,
"Beni seviyor musun?" diyen eşine, "ilk günkü gibi" diyen bir eş;
Ağlayan torununu kucaklamak için Cuma hutbesinden inen bir dede;
Kervan ticaretine katılan bir tüccar;
Bedir'i de Uhud'u da yaşayan bir kumandan;
Medine Pazarı'nda ıslak buğday satan tüccara "bizi aldatan bizden değildir" diyen bir müşteriydi...
O semavi bir hayat değil, yeryüzü hayatı yaşadı. Baba oldu, dede oldu, komşu oldu. Savaştı, barıştı, şakalaştı.
Mekke müşrikleri arasındaki lakabı Muhammedü'l Emin'di.
Sayfa 269 - İz YayıncılıkKitabı okudu
