Çocuk bir kedinin kuyruğunu tutup çeker, kuşla, köpekle birer oyuncakmış gibi oynayıp yara bere içinde bırakır; annesi de ona bakıp eğlenir. Kimi baba da oğlunun savunmasız bir uşağı öldüresiye dövdüğünü, bir arkadaşını tehlikeye attığını gördüğünde, bunu yiğitlik belirtisi sayarak sevinir. Oysa bunlar zalimliğin, zorbalığın, dönekliğin asıl tohumları ve kökleridir.(...) Bu kötü davranışları yaşın küçüklüğüne ve yapılarının önemsizliğine bakarak hoş görmek, tehlikeli bir eğitim yoludur.
Aşk bence Araf'tır. Sonu sonsuz sevgiye dönüşürse Cennet, nefrete dönerse Cehennemdir. Bence aşk, hangisine düşeceğimizi öğrenmeden önceki son duraktır.