Pilatus, Romalı yönetici. Bir Yahudi pazarlığını ciddiye almak buna yanaşmadı hiç. Bir Yahudi fazla, bir eksik ne çıkardı bundan?. "Hakikat" sözcüğünün utanmazca kötüye kullanılışı karşısında Romalının soylu alayı, Yeni Ahit' e değeri olan tek sözünü kazandırmıştır. Bu onun eleştirisi, hatta yokedilişidir: "Neymiş ki hakikat!.
Deccal eleştirisi
-(Protestan papaz) Dostum, dedi hatip, Papa'nın aynı zamanda Deccal olması mümkün mü?
-Bunu şu ana kadar hiç duymamıştım, diye cevap verdi Candide, ama öyle olsa da olmasa da, ekmeğe ihtiyacım var.
-Ekmek yemeyi hak etmiyorsun, dedi adam; git şerefsiz, git sefil seni, hayatın boyunca bir daha bana yaklaşma.
Başını pencereden çıkaran hatibin karısı Papa'nın Deccal olmasından kuşku duyan adamı gördü ve anında üzerine bir kap dolusu ... attı. Tanrım! Dinde bağnazlık hanımlarda ne büyük aşırılıklara varabiliyordu!
Sayfa 21Kitabı okudu
Nietzsche'nin Kant eleştirisi
Ahlak şimdiye kadar anlaşıldığı biçimiyle
Schopenhauer'in de son olarak formüle ettiği biçimiyle "yaşam istencine hayır denmesi" olarak -bu ahlak décadence içgüdüsünün ta kendisidir, kendisini bir emir haline getirir ve şöyle der: "Kaybol!" -bu zaten yargılanmış olanların yargısıdır.
Sayfa 33 - 24. AforizmaKitabı okudu
16
Aynı sonuca, Hristiyan tanrı kavramının bir eleştirisi de ulaştırır. —Kendine olan inancını sürdüren bir halk, kendi öz tanrısına da sahiptir. Onda, kendisini üstte, tutan koşulları, kendi erdemlerini yüceltir,—kendinden duyduğu hoşnutluğu, güçlülük duygusunu, bunlar için müteşekkir olabileceği bir varlığa yansıtır. Zengin olan, vermek, dağıtmak
