Didem
@dideemozkan
Israr karanlığı çağırır bazen vazgeçmek, aydınlıktır.
Eskisehir Anadolu Unv. / Mezun
Istanbul, 30 Mayıs
32 okur puanı
Aralık 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Sabitlenmiş gönderi
Sen bir varoluş hissettiğini söylüyorsun, bense hep bir yokluk duyumsadım. Kaynağı olmayan, muğlak bir sızı. Doktora neresinin ağrıdığını gosteremeyen, ancak canı acıyan bir hasta gibiydim.
Sayfa 396Kitabı okudu
Bazı insanlar öteki dünya için o kadar çok endişelenirler ki bu dünyada yaşamayı asla öğrenemezler.
Sayfa 64Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
584 syf.
·
Puan vermedi
·
115 günde okudu
İnsan, sevdiği birine duyduğu öfkeyi nefrete çevirmeye çalıştığında, altında ezileceği bir yük alırdı sanki sırtına.
Sayfa 30Kitabı okudu
Sağlara ölüden dost olmaz.
Sayfa 245Kitabı okudu
İnsanların hala sözcüklere bu kadar önem vermeleri çok tuhaf. Sözgelimi, birini dövmesen de bir aptal olduğunu söylesen üzülür ama çok akıllısın deyip parasını vermesen bile sevinir.
Sayfa 240Kitabı okudu
Acılarına öfkelenen hastalar kesinlikle iyileşiyorlardı.
Sayfa 138Kitabı okudu
Ruhsal hastalıklar kötü eğitimden, çocukluktan başlayarak kafalara doldurulan gereksiz bir sürü şeyden, sözün kısası, toplumdaki bozukluklardan oluyor.
Sayfa 104Kitabı okudu
İlaç acıdır ama gene de yutmak gerekir. İşte sıra şimdi bize geldi, çocuklarımız onların kuşağından olmadığımızı söyleyecekler bize ve biz bu acı ilacı yutacağız.
Sayfa 69Kitabı okudu
Kişilik, sayın bayım, en önemlisi budur işte: İnsanın kişiliği bir kaya gibi sağlam olmalıdır çünkü her şey onun üzerine bina ediliyor.
Sayfa 61Kitabı okudu
Acınacak tek şey, insanın bir tek yanlışlık için sık sık bedel ödemek zorunda kalışıydı. Gerçekten insan, suçunun cezasını bir daha, bir daha çekiyordu. Kader insanlarla alışverişinde defteri hiç kapatmıyordu.
Sayfa 261Kitabı okudu
