Hasan Ali Toptaş ile tanışma kitabım oldu bu son romanı. Ümit Yaşar Oğuzcan'a ait şiirden alınan kitabın ismi oldukça ilgi çekici ve bu kitaba daha iyi bir isim konulamazdı...
"Zulme sessiz kalan dilsiz şeytandır." (Hz. Muhammed)
Kitap boyunca aklımda bu cümle ve gerçekten bir kör kuyuya atılmışlık ve oradan çıkamamışlık, çaresizlik hissi...
Roman, bir kızın babasına yemek götürmek üzere yola düştükten sonra ne olduğunu asla öğrenemeyeceğimiz bir olayın yaşanmasıyla başlıyor. Ve tam bir aile dramına dönüşüyor. Bu kitapta, toplumun yozlaşmışlığını, duyarsızlığını, umursamazlığını, vurdumduymazlığını mükemmel bir dil ve üslupla okuyoruz.
Yanı başında yaşanan acıları görmezden gelen, sessiz kalan bir toplum... Aynı zamanda da bu acıları bir film, bir dizi, bir tiyatro gibi izlemekten keyif alan bir toplum... Acı içinde bir kız... Çaresiz bir baba... Birlik olunmadığı sürece asla kurtulunamayacak kötü insanlar... En acısı da olaylar, kişiler değişse bile her zaman her durumda yalnızca kendilerini düşünen, zulme karşı gelmemenin yanında bunu zevkle izleyen yozlaşmış bir toplum...
Bu roman gerek diliyle, gerek üslubuyla, gerek hikayesiyle, gerek içime işlemesiyle bu yılki en sevilenlerim arasında.
Keyifli okumalar
