Kırıldığımız yerden sürgün veren öyküler..
.
"Acaba bu yarayı hep ağır ağır iyileştiren de nedir?"
Merhabalar,
Melisa Kesmez in ikinci kitabı Bazen Bahar, W. Shakespeare in Othello aldı kitabında geçen şu alıntı ile başlıyor. Üzerinde belki günlerce, aylarca düşünülecek bu alıntının kitaptaki bütün öykülerde bir şekilde hayat bulması gerçekten hayranlık uyandırıcı.
Bazen Bahar Kapanmayan eski defterlerin, ağır anneanne yorganlarının, bir avuç domates tohumunun, ailece yenilen yılbaşı yemeklerinin, yarım kalmış aşkların, ayrılıkların sanki tozunu alıp ruhumuza bir bahar temizliği yapıyor.
Her bir öyküde, kabuk bağlasa da sızlayan yaralarının o iyileşme anına şahitlik ediyoruz.
Tam bir damla gözyaşı yaşı akarken usul usul yanağınızdan hemen ardından bir tebessüm geliveriyor.
Tıpkı kopan fırtınanın ardından açan güneş gibi, aniden beliriveren gökkuşağı gibi..
Tıpkı kırıldığımız yerden sürgün verip, tomurcuklanıp çiçeğe durduğumuz bir bahar gibi...
Hayat gibi...
Hayat, bazen bahar...
Sevgiler
"Adam 'benim portakalımı neden yedin?' diyerek sinirlendi. Vurdu kadının her bir yanına... Kadın yatağa düştü, çocuğu ölü doğdu. . " diyor Nazım Hikmet. Kitabın İsmi Memleketimden İnsan Manzaraları ve bizim ülkemizi o kadar güzel anlatıyor ki.
O kadar çok can sıkıcı hikâye vardı ki kitapta; bilmeyen, yaşamayan "işin gücün milletimizi kötülemek, düşmanlık etmek. . " der. Abartı olduğunu düşünür. Ama incelemeye başlarken yazdığım olaya bizzat şahit oldum ben.
Adam bir kilo domates aldı, kadın menemen yapıp götürdü tarlaya, yedirdi kocasına. Kaynana dedi; Karın aşermis yemiş domatesi. Adam o kadar meyilli ki kadını dövmeye, söylemez zıkkım olasıca domatesi kendisinin yediğini. Vurur kadının kalçasına tekmeyi; sırf anası 'helal olsun oğlum' desin diye.
Kadın dokuz gün yatalak kaldı, adamın amca oğlu geldi gördü kadını yatakta. 'Bu fukaraya ne olmuş?' dedi. Adam böbürlendi 'ben vurdum' dedi, amcaoğlu aldı kadını Erzurum'a götürdü, doktorlar baktı; kopmuş kadının ciğerleri, kokmuş içi, tembihledi amcaoğlu 'bana kocam vurdu dersen içeri atarlar kocanı, çocuklarla bir başına kalırsın' dedi, doktor dedi 'ne oldu sana? ' kadın dedi ' doktor amca; koç vurdu bana. . '
Dört kardeş yetiştirme yurdunda büyüdüler.
Bir kilo domates; bir kadının ve dört çocuğun hayatına bedel biçildi. Bir kadın ve dört çocuk; bir kilo domates edemedi.
Bu hikâyeyi anlattım çünkü hiç kimsenin bu kitabı alelade bir seyir defteri olarak okumasını istemedim. Bu bir kurgu değildir; 
Memleketimden İnsan Manzaraları 'dır. Peki Şimdi ben bu kitabın etkisinden nasıl çıkacağım. . ?
