Biricik Sevgilinin (sav) hırkalarını düşündün mü hiç?
Biricik Sevgilinin (sav) hırkalarını düşündün mü hiç?" Kuşçu "Hırka" der demez, Regaib Kandili arifesinde gördüğüm rüyaya kaymıştı aklım. Minberde ve mihrabda vaizi ve imamı açık şekilde görememiştim. Her ikisinde de gördüğüm abaydı aslında. Keza gördüğüm o abayı Efendimizin (sav) meşhur abasına benzetmiştim.
"Ey Ehl-i Beyt!
Korku edebiyatının en büyük ustalarından kabul edilen 
H. P. Lovecraft'ın yedi öyküsünü barındıran ve edebiyatın en ünlü kurgusal evrenlerinden Cthulhu Mitosu'nun ilk hikayesini barındıran bir kitap var elimizde.
Cthulhu'nun Çağrısı'dan önceki öyküleri yine beğendim ama çoğundan çok etkilenmedim. Yazarın ırkçılığı ve yabancı düşmanlığı/korkusu kitapta çokça hissediliyor ve direkt de bahsediliyor; bu kısımları okurken zorlandığımı söylemeliyim. Ama Lovecraft'ın edebi açıdan çok yetenekli olduğu aşikar, öyküleri çok sürükleyici ve bu zenofobisinin de yine öykülerindeki yaratıcılığını tetiklediğini düşünüyorum.
Cthulhu'nun Çağrısı ise diğerlerinden çok daha ayrı bir öykü. Bir mitosa çok iyi bir giriş. Neden bu kadar ünlü olduğunu, neden insanların çok dikkatini çektiğini hep merak ederdim; ve sanırım cevabı worldbuilding'inde saklı. Yazar, bu korkuyu o kadar ustaca geniş kurgulamış ki, dünyanın her yerinden öykü yaratabileceğiniz bir materyal vermiş. Rüyalarla, dünyanın bilinmez hikayeleriyle/geçmişiyle ve kozmik korkuyla çok iyi harmanlanmış bir bütünlük sunmuş.
Rusya'ya gelince, orada Çar Aleksandr vardı. Aleksandr, Avrupa'da bozulan düzeni yeniden kurmaya karar vermişti. Bu yüzden Napolyon'la savaşa girişti. Ama 1807 yılında onunla dost oldu birden. 1811'de ise gene darıldı. Sonra ikisi de halkın büyük kısmını öldürmeye başladılar. Napolyon, Rusya'ya 600 bin kişiyle gelerek Moskova'yı ele geçirdi; sonra birden, nedense Moskova'dan kaçtı. O zaman Çar Aleksandr, Stein’ın ve başkalarının öğütlerine uyarak huzuru bozan bu adama karşı bir gönüllü ordusu toplamak için Avrupa'yı birleştirdi. Napolyon'un bütün bağlaşıkları ona birden düşman kesildi.
Bu gönüllü ordusu, yeni güçler toplayan Napolyon'a karşı devinime geçti. Bağlaşıklar Napolyon'u yendiler, Paris'e girdiler, Napolyon'u tahtından vazgeçmeye zorladılar. Sonra da imparator sanını geri almadan üstelik her türlü saygı gösterileriyle onu Elbe Adası'na sürdüler oysa onu daha 5 yıl önce yasa dışına çıkmış bir haydut saymışlardı, 1 yıl sonra da aynı biçimde düşüneceklerdi. Tahttaysa o güne değin hem Fransızlar'ın hem de bağlaşıkların yalnız alay ettikleri Louis çıktı ve hükümdarlık etmeye başladı. Napolyon'sa tahtından gözyaşları dökerek vazgeçmiş sürgüne gitmişti.
