'El avuç açmak,' iradenin bittiği yeri, gücün-kuvvetin tükendiği sınırı ifade ediyor olmalı ki, açık ve hareketsiz bir el, irade ve gücü temsil etmekten çıkıp, elin ötelere uzanan dua halini temsil eder, 'isteme' görevini üzerine alır. Öyle ki, almak da, vermek de el üzerinde gerçekleşir: 'Veren el' olmak da, 'alan el' olmak da elin kaderidir.