"Dua eden anlar ki birisi var, onun hatırat-ı kalbini (kalbinden geçen şeyleri) işitir, her şeye eli yetişir, her arzusunu yerine getirebilir, aczine merhamet eder, fakrına medet(yardım) eder."
Yani, "Eğer duânız olmazsa ne ehemmiyetiniz var?" Âyetin sırrıyla, insanın hikmet-i hilkati ve sebeb-i kıymeti olan samîmî duâ ve niyâzın bir sebebi hastalık olduğundan, bu nokta-i nazardan şekvâ değil, Allah'a şükretmek ve hastalığın açtığı duâ musluğunu, âfiyeti kesb etmekle kapamamak gerektir.
Lem'alar