Şimdi seni düşünüyorum, biliyorsun
Aklıma ellerin geliyor önce
Yağmurlu birgün hatırlıyorum
Islanmış bir serçe kuşu hatırlıyorum
Durup durup ölümü hatırlıyorum
Alnıma bir ışık vuruyor karanlıkta
Sonra alabildiğine bir sessizlik başlıyor
Alabildiğine bir deniz
Alabildiğine kum
İçim ürpertilerle dolu
Karanlık denizlerin ortasında
Seni
Can yücel, bir zamanlar babasının büyük isminden rahatsız. Ne dense orada burada konuşup duruyor. Yaşar Abi, bir gün ona diyor ki: ‘’Bak Can,sen babanı iyi tanımıyorsun,Ben senden daha iyi tanıyorum.’’
O sıralar Cumhuriyet gazetesinde çalışıyor Yaşar Abi. Hasan Ali Bey de emekli olmuş, yazılarını ona götürüyor. Oturuyor sohbet ediyorlar; çok
Sayfa 30Kitabı okudu
Genç Werther'in AcılarıJohann Wolfgang Von Goethe · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2021120,8bin okunma
KARANLIK DUVARLAR
Önünü alamıyorum bu kör gidişlerin yollarda
Herkes bir yere gidiyor önünü alamıyorum
Çaresiz direniyorum bu dönüm noktalarında kimse
elini uzatmıyor
Bir gürültülü yaşamağa gidiyor dünya boşalan
bir deniz gibi
Bu sesler ormanında kaybolan bir çağ bu.
Nereye gitsem hep apartmanlar çıkıyor önüme
Alıp başımı duvarlara çarpıyor bu yollar
Gidip gelmelerim bu dar sokaklarda
İnsanların koşup dolduğu bu dar yapılarda
Bir kısır döngüye girmek için bütün çabalar
Biz bunun için mi geldik.
Kara ağaç gibi bağlıyım katı bir çağ bu
Her şey bir makine düzenine gidiyor
-- düzen diyorlar beni çağırıyorlar --
Irmak yatağına sığınıyorum sınırlı bir çağ bu
Baktığımız her şeyde bir yalan kabuğu
Bir mercek düzenine bağlanıyor gözlerimiz.
Erdem Bayazıt
KARANLIK DUVARLAR
Önünü alamıyorum bu kör gidişlerin yollarda
Herkes bir yere gidiyor önünü alamıyorum
Çaresiz direniyorum bu dönüm noktalarında kimse
elini uzatmıyor
Bir gürültülü yaşamağa gidiyor dünya boşalan
bir deniz gibi
Bu sesler ormanında kaybolan bir çağ bu.
Nereye gitsem hep apartmanlar çıkıyor önüme
Alıp başımı duvarlara çarpıyor bu yollar
Gidip gelmelerim bu dar sokaklarda
İnsanların koşup dolduğu bu dar yapılarda
Bir kısır döngüye girmek için bütün çabalar
Biz bunun için mi geldik.
Kara ağaç gibi bağlıyım katı bir çağ bu
Her şey bir makine düzenine gidiyor
-- düzen diyorlar beni çağırıyorlar --
Irmak yatağına sığınıyorum sınırlı bir çağ bu
Baktığımız her şeyde bir yalan kabuğu
Bir mercek düzenine bağlanıyor gözlerimiz.
Erdem Bayazıt
Prag
Dünyayı hiç böyle hayal etmemiştik biz!
İyiydik,yoksul değildik bu kadar değildik hiç,
adam çoktu,zaman çoktu,hayal çok
daha çoktuk dünyanın az olduğu zamanlar
yeni bir hayal çıkıncaya kadar şehirde
yine aynı gözlerle dolup taşardı sinemalar
filme gitmezdik ki biz bir hayal seyrederdik!
Uçaklar üstümüzden uçuyordu,o kadar
vapurlar dalgacı,trenler kederli oluyordu,
hiç kanatlanmazdık ki biz ulaşmak için
ayrılanlar filmin sonunda nasılsa kavuşuyordu!
Ulaşmak kolay şimdi kavuşmaksa zor
dünya yollara düşmüş herkes gidiyor...
Nereye? Bir hayal arası bile vermeden
bir filmden diğerine koşturur gibi böyle?
Bir şehre gitmezdik ki biz bir hayale giderdik!
Gözlerim dolup taşıyorsa yeniden,ne filmin sonu
acıklı ne de geri dönüyor şehirlerin ruhu,
gözlerinde bir şehri çocukluğunu gördüm ben,
adam gibi biri kadının hayalini paylaşıyordu..
Prag için iki hayal,siyah-beyaz olsun lütfen!
Sayfa 32Kitabı okudu
İKİNDİ VAKTİNDEYİZ ÖMRÜMÜZÜN
İkindi vaktindeyiz ömrümüzün,
Kerahet vaktinde uyuyup kalırsak vay hâlimize…
Sona doğru yaklaşıyoruz.
Artık sabah namazı vakti gibi değiliz; âlemin yeni uyandığı, bereketin bol olduğu, her şeyin çokça masum olduğu…
Öğle vakti gibi de değiliz; gençlik de almış başını gidiyor. Geçmez dediğin sınavlı aylar, bitmez dediğin sancılı yıllar
