Mükemmel bir kitap okudum. Gerçekten harikaydı. Kitabın anlatımı, atmosferi, karakterleri, olayları her şeyiyle mükemmeldi. Sadece zorluklara karşı mücadele eden kadınların hikayesi olduğu için değil. Herkesin zorluklara karşı mücadelesi vardır. Bu kadınlar hastalıklı, kötü toplumun kendilerine hak gördüğü şekilde yaşamayı değil kendi istekleri doğrultusunda yaşamlarına yön verdikleri için büyük bir cesaret ve özveri hikayesi oldular. 3 ayrı kadın, 3 ayrı ülke, 3 ayrı hikaye. Yazarın anlatımını, üslubunu, kelime seçimini her şeyini çok beğendim. Sonlarına doğru çok duygulandım, gözlerim yaşardı. Fakat Smita'nın hikayesi yarım kaldı bence. Kızının okula gittiğini görmeyi isterdim. Saçlardan hikayeleri birbirine bağlayıp Smita'yı unuttu galiba yazar.
Biz kadınlar dünyanın birçok yerinde dışlanıyoruz, aşağılanıp hor görülüyoruz. Toplumun bizi koyduğu yerde öylece durmamalıyız. Kendi yerimizi, kendi değerimizi, kendi gücümüzü biz ortaya çıkarmalı ve bunun için savaşmalıyız. Anne olarak, eş olarak, ev hanımı olarak sorumluluklarımız çok. Bu hikayede mesela kariyeri için çocuklarıyla ilgilenemeyen bir kadın görüyoruz. Bu böyle olmamalı.
