Szabo ile kurduğum dünya üzerine bir tirad
“Yarım bıraktığın kitap üzerine konuşmak da sevdaya dahildir” yazı dizime bu sefer 
Kapı ile devam ediyorum. Szabo’un her seferinde göğsüme hançerleri saplamasına alışığım. Yine açtım bağrımı ama bu sefer olmadı Szabo. Bu sefer yolun sonuna varamadık. Bu yazıyı yıllar sonra bakıp bu eseri neden yarım bıraktığımı hatırlamak için yazıyorum.
Şems-î Tebrizi'nin çok güzel bir sözü vardır, çokça severim. Şöyle der Tebrizi ; " Düzenim bozulur, hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme. Nereden biliyorsun hayatın altının üstünden daha iyi olmayacağını?" Her şey üst üste geldiğinde, bunaldığımda bu sözü düşünürüm. Bazen bizim kötü olarak nitelendirdiklerimiz, evet o an için bize" kötü " gelebilir lâkin genele baktığımızda aslında hiçte öyle değildir, hattâ bizim için" iyi " bile olmuştur.
İrfan ; zor bir çocukluk geçirmiş. Erken yaşta çalışmaya başlamış ve paranın hayatında en önemli şey olduğu kararını vermiş ve sonraki yıllarında da bu kararının dpğrultusunda yaşamış. Çok çalışmış ; hani deriz ya ; canla başla çalışmış, tırnaklarıyla kazıya kazıya bugünlere gelmiş. Hangi günlere mi?
Ünlü, başarılı, paralı bir adam olmuş İrfan.
Peki mutlu olmuş mu derseniz? Olamamış maalesef!
Düzenini, çok çalışmasını sevmiş, onun dışındaki herşeyin de zamanla hallolacağını düşünmüş. Mesela Deniz ile evlenmeye karar vermiş, ama...
İşte o " ama" yı görmezden gelmiş...
İrfan'ın hayatına zaman içerisinde yolculuk yaparak şahit oluyoruz kitapta.
Hepimiz kendimizi bulmak için yaşadığımızı sanıp kendimizi kandırırken aslında neyi aradığımızı bile bilmiyoruz. Bu kitapta da kendini bulduğunu zanneden fakat henüz kendini nerede arayacağını bile bilmeyen bir adamın, İrfan'ın hikâyesi anlatılmakta. 
Her Ay Okuyanlar Kulübü
