Aşk, kış kıyamette bile kelebek olmaya heveslenecek kadar çocuk tutabilmektir kalbi...
On yedi yaşında bir şizofrenim; benim de aşk tarifim böyle. İnsanların arasında yalnız hissediyorum kendimi; kimse sincaplardan ve kelebeklerden konuşmak istemiyor.
"Ben kelebek olacağım" dedim anneme; "kelebeğin ömrü üç gündür" dedi.
"Bir Allahsıza Cevap!"
Allah fikri öyle bir güneştir ki onsuz her izah karanlıkta kalır. Allahsız filozoflar bile hedefini şaşırmayan karanlık bir tabiat şuuruna inanmışlardır. Arada bir kelime ve derece farkından başka bir şey kalmaz. Mahiyet aynıdır.
Ben Allaha öteki dünya düşüncesinden en uzak olduğum çocukluk çağımda inanmaya başladım.
...
Benim imanım şüpheye karşı adım adım kazanılmış bir dikkat, inceleme, tenkid ve bilgi zaferidir. Allah, kendisini kabul ettirmek için insana yeter derecede bilgi imkanı vermiştir. Fakat gizli bir varlığın (hele Allah’ın) yokluğunu isbat etmek için her şeyi bilmek lazımdır. Hiç kimse bu külli bilgiye sahip olduğunu iddia edemez. Allah’a inanmak değil, inanmamak insanın boyunu aşar. Unutma ki insanlar arasında Allah’a inanan dehalar ve büyük zekâlar pek çoktur, eşekler arasında hiç yoktur!
22 Eylül 1958 Milliyet
Gençler artık hiçbir şey öğrenmek istemiyorlar, bilim geriliyor, tüm dünya tepetaklak olmuş, körler körleri yönetiyor ve onları uçuruma sürüklüyorlar, kuşlar, daha uçmayı öğrenmeden yuvadan ayrılıyor, eşekler çalıyor, öküzler oynuyor.
Sayfa 39 - can
--- Aslan, Köpek ve Eşek ---
Bir gün köpek, aslanın yanından geçerken onun uyuduğunu görür. Hemen bir ip getirip aslanı ağaca bağlar...
Aslan uyandığında bir türlü ipi açıp kendini kurtaramaz...
O sırada, bir eşeğin oradan geçtiğini görür ve ona der:
Eğer beni kurtarırsan, ormanın yarısını sana veririm.
Eşek önce tereddüt etse de biraz düşündükten sonra ipi açıp aslanı kurtarır.
Özgürlüğüne kavuşan aslan üzerindeki tozları silkeler, sonra da eşeğe der:
Ben sana ormanın yarısını vermekten vazgeçtim.
Eşek şaşkınlıkla der:
Ama söz vermiştin!
Aslan der:
Ben sana ormanın tamamını veriyorum. Çünkü aslanların köpekler tarafından bağlandığı ve eşekler tarafından kurtarıldığı bir orman artık yaşamaya değmez.
Yazık, atlar gitti, boş meydan kaldı
Dağıldı yiğitler, ıssız han kaldı
Eşekler, Uşaklar yesinler diye
Bir hayli arpayla bol saman kaldı.
Sayfa 66Kitabı okudu
