Yazar, başrolü o kadar umutsuz ve karamsar tasvir etmiş ki eşeğin sesinden elem alan, gökyüzünden topraktan olumsuzluklar çıkaran bir karakter olarak tavirlemiş. Anadolu insanını hakir görmüş ve gereksiz ithamlarda bulunmuş. Mesela: “ …bir eşekler vardı. Bütün evin işini gören odur.Yalnız, yemek pişirmesini bilmez. Çamaşır yıkamaz ve ütü ütülemez. Zaten bu üç işten iki tanesi pek seyrek yapılan, bir tanesi de hiç yapılmayan şeylerdir.” Hiç yapılmayandan kasıt ütü, seyrek yapılan diğerleri olsa gerek bu insanlar yemek yapmıyorlar da ne yiyorlar .. Teknolojinin bu kadar geliştiği günümüzde evlerimizde robot süpürgeler kurutma makineleri olduğu bi zamanda çocuk yetiştirmek evi çekip çevirmek bize ne kadar zor gelirken o dönemki insanları tembellikle yaftalamak ne kadar makul ?? (Bu sadece küçük bi yeri yazar neden böyle demiş diye kafa yorduğum yer) yani bana kasıtlı olarak karalama gibi geldi. Anadolu irfanından çıkan bunca bilgili(ilimle uğraşan) görgülü, güzel yürekli insanlar gökten mi indi dedirtti bana. Zamanın gereksiz batı hayranlığının başka bi minvalde Anadolu’yu kötüleyerek yapılmaya çalıştığı bir eser olarak benim kütüphanemde yerini aldı. Bir kez tam okudum yıllar evvel, tekrar bir daha okuyayım bakim detayları nasıldı dedim ama bitiremeden.Devam edersem o karamsarlık hastalığı banada bulaşacak gibi hissettim …
