“Sükut Ayyuka Çıkar” ile tanışmıştım onun esrarlı kalemiyle, muhayyile gücüne hayran kalmış tılsımlı cümleleriyle mest olmuştum.
Aradan geçen onca yıldan sonra vuslat bu zamanaymış. “Hayata bu kadar erken yummasaydı gözlerini,” dediklerimden…
Bugün, yaşam ile ölümün, hayal ile gerçeğin birbirine karıştığı sekiz öyküyle selamlıyorum sizi.
Ama ne öyküler!
Binlerce yıldır anlatılagelen kültür yansılarını muazzam bir tasavvur ile kurguladığı öykülerinde adeta yepyeni bir evren oluşturmuş.
İnsana ve insana dair ne varsa öykülere yedirilmiş, haliyle her bir öykü farklı duygulara sürüklüyor bizi.
İstisnasız her öyküde bir “gizem” var.
Her öyküde “Hansel’in bıraktığı ekmek kırıntıları” gibi bu gizemin izini sürüyoruz.
Bazen bir düşle, bazen haritalarla, bazen içinde hikâyemizin yazılı olduğu bir cevşenle, bazen uzaklardan gelen bir iğdenin kokusu ve bazen de kıvrılarak önümüzden geçen bir yılanın bıraktığı izle yolumuzu buluyoruz.
Zaman kavramından azade öykülerde adeta #jung ‘un “kolektif bilinçaltını oluşturan öğeleri” Persona (Maske), Gölge, Anima -Animus ve Kendilik #dörtarketip ‘ini tılsımlı cümlelerle okuyoruz.
Gönül rahatlığıyla okuma listelerinize ekleyebileceğiniz bu eserde her okumada başka bir lezzet bulacağınızı taahhüt ederim.
Goncanın Üçüncü Günü
