“Nereye gitmek istiyorsun?”
“Her yer. Çin Seddinin üzerinde yürümek istiyorum. Mısır piramitleri‘nin tepesine çıkmak istiyorum. Bütün okyanuslarda yüzmek istiyorum. Everest Dağı’na tırmanmak istiyorum. Afrika’da Safari yapmak istiyorum. Antarktika‘da köpek kızına binmek istiyorum. Hepsini istiyorum. Her şeyi denemek istiyorum.”
Sayfa 122Kitabı okudu
TARİHTE BUGÜN |
🇹🇷29 yıl önce bugün. Nasuh Mahruki, Everest'in zirvesine çıkan ilk Türk oldu.
296 syf.
10/10 puan verdi
Hakkında inceleme yazmayı çok istediğim ama bir o kadar da gözümde büyüttüğüm o kitap, 
Oscar Wilde'ın 
Toplu Öyküleri . Sonuç olarak masanın başındayım.
Ben Everest Yayınlarından okudum. Kitabın içinde 14 öykü bulunuyor. Bu öyküler; duygulara hitap eden, ironik, nükteli bir anlatıma sahip, fantastik ögeler içeren kısa kısa masal tadında öyküler.
Kabul görmek için çırpındığın kanatlarını yavaşça dinlendir şimdi
Yeteneklerinin kabullenilmediği ailelerde büyüyen kadınlardan, çoğu zaman, hem de tekrar tekrar çok parlak başarılara imza atmaları istenir, kaldı ki, bunun kendilerinden neden istendiğini de bilmezler. Ailelerine değerli olduklarını kanıtlamaya çalışırken üç tane doktora yapmaları, Everest Tepesine tırmanıp inmeleri ya da her türden tehlikeli, zaman tüketici ve para yiyen girişimin altına girmeleri zorunluymuş gibi hissederler. "Şimdi beni kabulleniyor musun? Hayır mı? Pekâlâ(iç çekme),o zaman şunu seyredin."
Sayfa 103Kitabı okuyor
Bitmek bilmeyen bir sıkıntı. İnsan, diyor Caner Almaz. İnsan dünyanın vebası: "Yaşamın sonuna doğru yürüyoruz. İçimizde heves kalmamış. Yaşamaya. Sevgiye. Aşka. Belki, diyorum, belki Neşe'nin biraz hevesi vardır. Ama çok sürmez, onu da üzerler. İnsan dediğin birbirini yer, yer de doymaz. Duygularını yer, zamanını, yaşamını, heyecanını.
Everest'te yolunu şaşırmış donmak üzere olan bir dağcı olsaydım, okyanusun ortasında dalgaların hızla çarptığı bir kayaya tutunmuş, gemisi batmış bir kazazede olsaydım, Sahra Çölü'nde güneşin altında cayır cayır yanan bir kaşif olsaydım, caddede karşıdan karşıya geçmek isteyen bir kör olsaydım, gecenin bir saatinde arabam bozulsaydı, ıssız bir adada yaşasaydım, merdivenlerin başında kalakalmış bir felçli olsaydım,
sürucu kabininde yalnız bir hızlı tren makinisti olsaydım, sigaramı yakmak üzereyken ateşimin olmadığını fark etseydim, komik bir hikâye bilseydim ve bunu anlatacak kimsem olmasaydı,
sırtımın ortasında bir yer kaşınsaydı ve kolum oraya uzanamasaydı, işte o zaman Jean-Paul Sartre bir cüret çıkıp bana "cehennem başkalarıdır" deseydi, ondan sırtımı kaşımasını isterdim.
