Şeriatçılar İslam dininin hoşgörü dini olduğunu, diğer bütün din ve inançlara saygılı olduğunu, zorlama usullerine asla başvurmadığını, her şeyi ikna yoluyla yapmaya çalıştığını söylerler.
İddialarını kanıtlamak üzere Muhammed'in, zorlayıcı olarak gelmediğini, sadece öğüt verici olarak gönderildiğini söylerler. Söylediklerini kanıtlamak
Ali Canip Yöntem'in, liselerin dokuzuncu sınıflarında okutulan "Edebiyat" adlı kitabında bir kayıt,
"... O aralık Abdülmecid tahta geçmişti. Bu, her Osmanlı pâdişâhı gibi gafil ve bîçâre bir adamdı..."
Ali Canip Yöntem, câhil zamane dalkavuklarından birisi bulunsaydı, bu sözün belki o kadar ehemmiyeti olmazdı.
"Allah bütün âlemlerden müstağnidir. (Kimseye muhtaç değildir, her şey ona muhtaçtır)." Alî İmran 97
"Ey insanlar! Allah'a muhtaç olan sizlersiniz. Allah ise hiçbir şeye muhtaç değildir ve mutlak kemaliyle hep övgüye lâyık olan O'dur." Fâtır suresi 15. Ayet
Delil 3: Topraktan Yaratılış ve Bu Delile Getirilen Batıl Yorum
İnsanın topraktan yaratıldığını belirten ayetleri hepimiz az çok biliriz. Evrimi kabul eden birine göre insan toprağın şekil almasıyla yaratılmamış olması gerekir. Çünkü bunu kabul etmek evrim teorisini reddetmek demek olur. Ayeti bu anlamda kabul etmek istemeyen evrimciler, bu
Haksız Yere Öldürülen Herkesin Suçu Kabil’e De Yüklenir Mi?
Hadis rivayetlerinde yeryüzünde haksız yere öldürülen bütün insanların katillerinin günahından bir mislinin haksız yere kardeşini öldüren Hz. Âdem’in oğluna da yüklendiği iddia edilmiştir: “Resulullah buyurdular ki; Yeryüzünde haksız yere öldürülen bir insan yoktur ki katilin günahından bir misli Hz. Âdem’in ilk oğluna (Kabil’e) gitmemiş olsun. Çünkü o, haksız öldürme yolunu ilk açandır.”237
Oysa Kur’an’da açık bir şekilde
hiçbir günahkârın bir başkasının günah yükünü yüklenmeyeceği ifade edilir: “Doğrusu hiçbir günahkâr bir başkasının günah yükünü yüklenmez.” (Necm Suresi 38). “Hiçbir günahkâr başkasının günahını çekmez…” (Fatır Suresi 18).
237 Buhari, Diyat 2, Enbiya 1, İ’tisam 15; Müslim, Kasame 27, (1677); Tirmizi, İlm 14, (2675); Nesai, Tahrim 1, (7, 82).