Namazın Rükünleri
1 - Gücü yeten kimsenin farz namazda ayakta durması (kıyam)
2 - Namazın başında ihram (igtitah) tekbiri almak. Bu da "Allahu Ekber" demekle olur, başka bir söz söylemekle olmaz.
3 - Her rekâtta Fatiha suresini okumak.
4 - Her rekâtta Rükûa varmak.
5-6 -Rükûdan başı kaldırıp ayakta doğrularak durmak.
7 - Secde.
8-9 - Secdeden başını kaldırmak ve iki secde arasında oturmak.
10 - Bütün Rükunlarda tuma'nine: Tuma'nine, sükûn (hareketsiz, yerlu yerinde durmak) demektir.
11 - Son teşehhüd.
12 - Son teşehhüd için oturmak.
13 - Selam vermek.
14 - Açıklanan şekliyle rükünleri sırasıyla yerine getirmek.
Sayfa 90
Akılların ilerlemesinin sonu durmaktır
Akılla uğraşanların sonu sapıklıktır Ruhlarımız cesetlerimizden habersizdir Dünyada elde ettiklerimiz eza ve vebaldir Ömrümüz boyu didinip çalışmamızda dedi-kodu toplamaktan başka bir şey elde etmedik. Kelam ilminin yolllarını, felsefi metodları düşündüm. Onların hastaya şifa verdiğini, bir susuzun susuzluğunu giderdiğini görmedim Allah'a uğlaştıran yolların en yakını, en doğrusu olarak, Kur an-ı Kerim'in yolunu gördüm
İmam-ı Âzâm Ebu Hanife (rah), "Fıkh-ı Ekber" adlı eserinde, şu önemli ayrıntıyada güzel bir şekilde açıklık getirmiştir: "Levh-i Mahfuz'da yazılan şeyler hüküm olarak değil, vasıf ve haber olarak yazılmıştır. Yani bu yazı, şu şöyle olsun... şeklinde değil; şu şöyle şöyle olacak... şeklindedir. Eğer hüküm olsaydı, emir ve cebir(Zorlama) olurdu.
(Aliyyü'l-Kari, Şerhu Fıkhi'l-Ekber, 74.)
Bir kavram olarak fıkhı ilk tanımlayan kişinin Ebü Hanife olduğu bilinmektedir. Yukarıda zikrettiğimiz Cibril hadisinin râvileri arasında da yer alan Ebü Hanife'nin yapmış olduğu “kişinin lehine ve aleyhine olanı bilmesi” (ma'rifetu'n-nefsi mâ lehâ ve mâ aleyhâ) şeklindeki tanımı, bu hadisin külli bakışını yansıtacak mahiyettedir. İmam Şâfii”nin ve daha sonraki Hanefilerin “amelen” kaydıyla“ yaptıkları tanımın aksine Ebü Hanife'nin bu tanımı, günümüzde “İslâm hukuku” olarak ifade edilen ilim dalını kapsadığı gibi, kelâm ve tasavvuf ilimlerinin konularını da kapsayacak şekildedir. Ebu Hanife'nin fıkıh akademisinde güncel kelâmi tartışmalara yer vermesi ve bunun bir meyvesi olarak itikadi konuları ele aldığı eserini el-Fıkhu '-Ekber şeklinde isimlendirmesi, onun fıkıh kavramına bakışını göstermesi açısından manidardır."
Ebü Hanife'nin fıkıh tanımını, İmam Şâfii'ninkinden ayıran bir başka husus da ilim yerine ma'rifet kavramının tercih edilmiş olmasıdır. Ma'rifet (irfan) kavramı, yer yer ilimle eş anlamlı olarak kullanılsa da bu kavramın akıl (dimağ) merkezli “ilim'den daha geniş bir anlam derinliğine sahip olduğu bilinmektedir.*
Sayfa 36Kitabı okudu
