Gerçektir..Ama bana ait değil..
~
Bugün kendimle barışmaya karar verdim. Aldım vicdanımı karşıma bu yorgunluk yetmez mi(?!) diye sordum. Ses etmedi durdu ve bir kez daha sızladı.
Ah! dedi ah! Anladım bir kez de onu yorduğum için sızladı vicdanım.
Ertelenmiş bir uykum ve hep kendimden yorulmuşluğum var benim. Artık erken uyuyacağım..
"Ahmet Arif'in de dediği gibi...
Belki de
Yarı kalmış vedaların boynu bükük olur..
Uzaktan sevmelerin en güzeli arkadaşlıklarda geçerlidir. Pervane bile örnektir aşk ateşinde yanmaların ne kadar dokunaklı olduğuna. Bir haber bile almadan, acına, mutluluğuna ortak olmadan duyulan sevgiyi sorguya çekin! "Hakim bey, idam kararı verin, vedaya terkedilen aşklara. Örnek olsun cümle cihana yalnızlığa terkedilenlerin acısı." Tek taraflı bekleyişler zamana yazık etmededir. Sormazsan sormaz, aramazsan bulunmaz. Adım atarsın, "bitti" dersin, oralı olmaz. Sonra bir gün çıkagelir, "geldim" der. Haykırmak istersin:" Ben acı çekerken sen nerdeydin? En mutlu anımda hüznünle başbaşa bırakacak hakkı nerden buldun? Neden YOKTUN neden?" demek istersin. Ama kıyamazsın işte. Paramparça bırakıp gidene sen, kıyamazsın. Çünkü çok iyi bilirsin yanan canın ruhu kavurduğunu. Yarım bırakılmış vedanın iadesini yapar, "yetiyorsa yüreğin, dost kalalım" dersin. Taşıyabilecek midir? Benimki de soru mu ya...Armağan ettiğin en değerli duygunu omuzlarına yıkıp giden birine, taşınması en zor nimet yüklenir mi? Keşkelerin, belkilerin, neyselerin sığamadığı geçmişten gelen bir saygıyla susar, "Benim suçum neydi?"diyecek kadar bile güç bulamazsın. Ne nefret, ne sevgi, ne ilgi...Kocaman bir boşluk kalır geriye. Hissizleştirmiştir ya hani, bir tek duan, ondan vazgeçemiyorsundur. "Benim canım yanarken, çok mutlu olsun" dersin. Hakk ediyor mu? Bir mazi bırakacak kadar dokunmuşsa gönlüne, haketmiş demek ki..Sana kendine hakk tanımasa da...
Kitabsever