Bu şehrin sokaklarında,
Taşlarında eskidi gençliğim
Kaldırımlar arasında
Aykırı açan çiçektim
Sayfa 23 - Aykırı çiçek -2007Kitabı okuyor
Duvarlar konuşmuyor anne,
Ve açık kalmıyor hiçbir kapı..
Hani benim gençliğim nerede?
Penceresiz kaldım anne,
Uçurtmam tel örgülere takıldı..
Hani benim gençliğim nerede?
Gogol sen ben misin?
Sıcaklığı kalmamış bakışlarım hiçbir şeyi konuk etmiyor kendine, hiçbir şey bana gülünç gelmiyor, eskiden yüzümde canlı hareketler yaratan, bitmez tükenmez biçimde gülmeme, konuşmama neden olan şeyler şimdi gözümün önünden ilgisizce akıp geçiyor, kımıltısız dudaklarım kayıtsızlığını, buz gibi sessizliğini bozmuyor. Ah, benim gençliğim! Diriliğim, tazeliğim, ah!
ah saldırgan gençliğim
oysa yakıştırmalar kurbanıdır gözlerin
bir katilin gölgesi bile yoktur kalbinde
biraz öfke yumağı
biraz sakin ve mahmur
Benim öfkeli gençliğim dedikçe
Ahşap yalnızlıklar ekliyor ömrüme
Çocukluğum olmadı benim
Gençliğim olmadı..
Ben onun beni hep böyle hatırlamasını istiyorum. Öyle masum. O benim gençliğim, anlatabiliyor muyum? Unuttuğum beni hatırlayan tek kişi o. Ve galiba beni gerçekten sevmiş tek adam. O yüzden bırakalım öyle kalsın.
Sayfa 108Kitabı okudu
Ne görüyorsan oyum ben,
Delili , altında gömülü olduğum gençliğim..Kökler mi dedin?
Herkesin kökleri vardır..
William Carlos
Memleket mi , yıldızlar mı ,
Gençliğim mi daha uzak ?
Uçtu uçtu leylek uçtu,
Uçtu uçtu masa uçtu,
Uçtu uçtu Semahat uçtu,
Uçtu uçtu......?
Ne uçtu sanırsınız çocuklar?
Uçtu uçtu gençliğim uçtu.
Sayfa 190Kitabı okudu
Gençliğin dört umdesi vardır. Vatan kokusu, kitap kokusu, oğul kokusu ve yârin kokusu. Benimse gençliğim vatansız, evlatsız ve yârsız. Tek umdem, yegâne uhdem, İçimdeki aşk ateşini avucuna teslim edeceğim şeyh.
gölgeme bile silah çektiğim zaman: kurak gençliğim
ellerini çenesine dayayıp sorardı: sevinmeyecek misin
bir şehir arardım, diyelim bir yer, sabi kalırdım orda
sicilimden bir harâminin son tufanı okunurdu:
âh! geçti devrân kendini vurmadın dara
Sayfa 60Kitabı okuyor
"Ben sıradan bir çocuk değilim. Ben gençliğim, ben neşeyim. Kafesinden kaçan kuşum. Ve her şeyden önemlisi adilim."
Sayfa 85 - Peter PanKitabı okudu
