" Ailece bir araya gelip televizyon karşısına geçerek çerez yediğimiz, sobanın üzerinde kestane pisirdigimiz, tombala oynadığımız, Nimet Abla'dan alınan bilete bakarken uçsuz bucaksız hayallere daldığımız ve hep bir ağızdan biten yılın son saniyelerini saydığımız o akşamlar hiç yaşanmamış kadar uzaktalar şimdi."
Sayfa 47 - Romanoku YayınlarıKitabı okuyor
" Ah evladım,genç onlar,yapacaklar elbet . Kanı kaynıyor şimdi onların, haklı çocuklar .Sen de anasın , üzülürsün, merak edersin . Edilmez mı hiç? Ama onlar da böyle kalmayacak,onlar da yolunu bulacak . Merak etme, Allah büyüktür. Sağlığı sıhhati yerinde, canı içinde olsun da hepsi gelir geçer. Üzme sen tatlı canını. "
Sayfa 31 - Romanoku YayınlarıKitabı okuyor
" Şimdi dua yeni yapıldı,dedikodu yerine yazmasın Allah'ım, o Hafize'nin kokusu neydi öyle? Ter kokusunun üzerine sıkmış parfümü, sıkmış parfümü... Ne ayıp şey, koskoca kadın! Tövbe estağfurullah."
Sayfa 13 - Romanoku YayınlarıKitabı okuyor
" Münevver'in kazağını gördün mü? Nasıl tüylenmiş o kazak ,hâlâ da giyiyor utanmadan . Kazak senden geçmiş ayol,sende vazgeç arkadaş . Ne bundaki pintilik böyle! "
Sayfa 13 - Romanoku YayınlarıKitabı okuyor
"Yine midesi bulanmaya başlıyordu Şermin'in. O, cenaze evinde konuşmaya bile utanırken bu insanlar; pilavı karabibersiz yese, ayranı tuzsuz içse ölecek miydi? Zaten Aysel teyzesi öldüğünden beri, yani yedi gündür bir bitmemişti şu yeme içme faslı. Gelen yemek getiriyor, oturan yemek yiyor, giden fazla yemeklerden evdekilere de götürüyordu. Herkes bu kadar acıkıyor muydu sahi ? Yoksa biri öldüğünde iştahlar mı açılıyordu?"
Sayfa 12 - Romanoku YayınlarıKitabı okuyor
"Şu yetişkinler de ne çok seviyorlardı olumsuz konuşmayı, her şeyi zorlastırmayı...
Sayfa 11 - Romanoku YayınlarıKitabı okuyor
Görülmez hiçbir şeyin şarkılarla bittiği
Hiçbir şey değişmedi aynı insan yüreği
Her zaman gölgeler var her zaman kötü günler
Bütün ıssız yollarda gövdemizin gittiği
Louis Aragon
Geçiyor
Karanlığın içinden zaman
Sokak lambasının altında
Uzayan gölgeler
Ömrümüz kısalıyor bu çağda
Yenik düştüğümüz her ilke
Uzuyor
Salkım söğüt toprağa doğru
Yaşarken karanlığın içinde zaman
Geçiyor
Işıklı sokağından kalbimin..
Hayatımızdaki Basit Ayrıntıları Anlamlı Kılmak
Japon edebiyatından okuduğum son kitap zihnimi bana Japon edebiyatını sevdirmeye başlatan ilk kitaba götürünce biraz düşüncelerimi toparlamak istedim~
"Hayatımızdaki en basit, en önemsiz şeylere ne kadar anlam yükleyebiliriz ki?" 
Cuniçiro Tanizaki'nin 
Gölgeye Övgü eserini ilk gördüğümde aklıma gelen sorulardan biriydi bu. Çünkü, yazar
Hayatım Geçiyor
Avuçlarımdan kayan hayaller,
Fotoğraflara tutunan hayatlar,
Yaşlara bulanan sırlar,
Hayatım geçiyor.
İhtimallerde aranan bulmacalar,
İmkânsızlıklardan doğan çocuklar,
Yıldızlara koşan bulutlar,
Hayatım geçiyor.
Karanlığa sığınmış gölgeler,
Ağaçların dallarına asılmış dilekler,
Günlerin ardından bırakılan izler,
Hayatım geçiyor.
İhtimaller azalıyor.
İmkânsızlıklar artıyor.
Hayatım ise durmadan geçiyor.
Boşluğa dalıyorum soluksuz, kayboluyorum.
Beni unutmayın!
Sessizliğine gölgeler çizdim,
Çağladı karanlığım..
İçimin ıssızlığında,
İsminden bir ateş yaktım..
Bana öyle bakmamalısın,
Unutmam çünkü.
Seni ummadığın bir anda,
Bakarken yıldırımlara,
Şahlanmış dalgalara,
Yetim bir bebeğin,
Dinmeyen feryadında,
Ama mutlaka hatırlarım.
Bana öyle bakmamalısın..
Kanıyorum..
Bak yırtılıyor kanatlarım,
Bende kelebeklerin sabırsızlığı var
Bir gün daha sabredemem,
Çünkü ben,
Sensizliği, kelebeklerle saydım..
Üflenmiş pamuk gibi,
Düşerlerken yakamozlara,
Bilmezsin, ağlardım..
Gölgeler de hisseder...
Münzevi bir gölgeydi, aslından çok ötelere düşmüş...
.
.
.
.
onbirmayıs24
22:38'