Dediler, durursan kapanmaz yara
Ben ve gölgem yine düştük yollara
Sayfa 59Kitabı okudu
Yaram var, havanlar dövemez merhem;
Yüküm var, bulamaz pazarlar dirhem.
Ne çıkar, bu yola düşmemiş gölgem;
Yollar ki, Allah’a çıkar, bendedir.
Benim asıl özüm, yeryüzündeki gölgem dedikleri şeydir bence. Biz ruh işlerine bakarken, tıpkı güneşe suyun içinden bakan istiridyeler gibiyizdir bence... Bedenim asıl varlığımın tortusudur ancak. İsteyen alsın bedenimi, evet alsın, çünkü o, ben değilim... Ruhuma gelince, Jüpiter gelse batıramaz onu.
Sayfa 85Kitabı okudu
Şahidiyim
Kan içinde kalmış kalbimin
Gölgem kısalırken ayakuçlarında
Acıdan rol çalan, çaldıkça acıyan
Örtüyor kusurunu kesik bir yüz
Kendi mahfilini son olmaya adayan
Gün ağarınca
Kendi mezarlığımdan öteye geçemiyorum
Çıkmaza giriyor bütün bekleyişler
Her şeyi yeniden, yeniden öğrenmek için
Masalını yıkarak başlayan bir adamın
Yanında neyi açıklar ki yokluğum
Bir teselli
En çok aynada şık durur
Gözlerin hangi renk fark edemezsin
Kavuşmak dersin parmakların sımsıkı
Başka türlü ifade etmek imkansızken
Bir düş kırıklığı mıydı sustukların
Sayfa 72Kitabı okudu
gölgem eğildi de bir suya
seni gördüm, hem bildim, elbette sevdim
bir çiçek solmuşsa koklandığı içindir
rengini dünyaya bıraktığı içindir
bunu bildim, çünki seni sevdim
seni ve senin o ad konulmamış
rengini, kanımı akıştıran kokunu*
Yirmi dokuz dallı sefirayım ben,
Her bir dalında tinime gebe bir kuş
Her bir yaprağında yeraltına değen gölgem
Aşkın tanrılaştırdığı sefira ağacıyım.
İran dilinde başka, Hint dilinde başka
Mitolojide başkayım ben
Öteki alemi , hislerim
Yeri ve altını , bedenim
Tanrı'yı da aşka benzeten dokunuşlarım
Yaşlarım var benim .
