Oblomov içini çekti:
- Ah! Bu hayat, dedi.
- Nesi varmış bu hayatın?
- İnsana rahat vermiyor. Başını derde sokuyor. Ne olur, şöyle bir yatıp uyuyabilsem... Hiç kalkmadan...
~
- Niçin uyuyorsun?
- Vaktin nasıl geçtiğini bilmemek için...
~
Yiyorum, içiyorum, uyuyorum, gezmeye çıkıyorum. Ama birden keyfim kaçıyor, bir boşluk duyuyorum...
Sayfa 578Kitabı okudu
Niye beni kararsızlığınla korkutuyorsun?
Sayfa 318
Hiçbir şeyden umudu kesmemeli. İnsan kendini bir bıraktı mı yandı!
Sayfa 42Kitabı okudu
-Niçin uyuyorsun?
-Vaktin nasıl geçtiğini bilmemek için.
Sayfa 434 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Hayatın çiçekleri döküldü, sadece dikenleri kaldı.
İşte Oblomovluk:
— Niçin uyuyorsun?
— Vaktin nasıl geçtiğini bilmemek için.
Sayfa 434 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 15. basımKitabı okudu
-Ah bu hayat, dedi.
-Nesi varmış bu hayatın?
-İnsana rahat vermiyor. Başını derde sokuyor. Ne olur, şöyle bir yatıp uyuyabilsem... Hiç kalkmadan...
Sayfa 493Kitabı okudu
Kafası bir kitaplıktı; ama ayrı ayrı ve hiçbiri tamam olmayan ciltlerle dolu bir kitaplık.
İnsan nelere alışmazdı.
Sayfa 518Kitabı okudu
...bir de okumaya vakit bulurdu;
nasıl bulurdu Tanrı bilir...
Ne mümkün ah! Ne mümkün unutmak.
Ne mümkün aşkı akılla yenmek...
Sayfa 22 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu