....
"Kaşının üstünde gözün var, başını eğ sıkıyönetim var" paketi
Siyaset Felsefesi
İnternetin yarari örgütlemektir, mücadelenin kendisi ise örgütlenmis insanlar tarafından sokakta verilir. Yoksa bu iş basın açıklamalarıyla, sermaye sahiplerinin kapalı kapılar ardında anlasmalariyla veya mahkeme salonlarinda cozulemez, bizim gibi 1.
"Hayat pembe bir masalken hangi yükünü zor taşıdın?
Sor kaçının bi’ suçu vardı, gördü kanın sondajını
Ölüme meydan okuyan Uygur kızına git de sor yaşını
Tanımasan da öğren çocuk, onlar bizim soydaşımız
Urumçi’den habersiz, kader yazıldı kalemsiz
Alın yazında ölüm gökyüzünde dua kamersiz
Mavi tarihinde ay ve yıldız savaş bedelsiz
Katledilen
Sanat Felsefesi, Estetik, Schiller, Ressamlar
_Alçak bir takım ihtiyaçların tatmini için kullanılan yetenek, güya artistik bir şekil verir kirli bir muhtevaya. Sanatçı, zayıflık ve kötülükle insanları aldatır ve kendilerini aldatmalarını kolaylaştırır. Sahtekârdır çünkü manevî susuzluklarını temiz bir kaynaktan doyurduklarına ikna eder onları. Sanat’ın nimetinden mahrum kalınan böyle zamanlar
Delirmenin bile içe siner kıvamda ele düşmediği bir süreçten geçiyoruz.
Herkes başkasının acısını kendi hakikatini sırtlanmaya tercih ediyor. Gözün, görme iddiasından utanmadığı , zihnin, şuursuzluğun kısık ateşine terk edildiği, aşkın, rüsvalıkla taçlandırıldığı,ancak korkunun sinirleri canlı tuttuğu, dostluğun, hüsrana gebe kaldığı... ve anlamak, sanki henüz bulunmamış bir dildeki tek sözcük...
insan; bütünü parçaya sığdırma
telaşında. Olmayanın suçu ne? İnsan, bütün başkalarındaki -kendinin-yollarını tüketti. Kendi olamayanlar kendilik durağına vardılar. Kalan insanlığımızın homurtusunun makamı an be an değişiyor. Kendini doğru okumak iddiasındaki insan hala kendi yerine zamanın anlamsız tanımına sığınmakta. Her yeni fikir yokluğun çelmesine takılıyor. Bütün denklemler kendine saldırıyor ilkin. Edebiyat kalan kırıntıları topluyor yerden. Tarih kimi isterse onu anlatıyor. Sanat kum akan bir çeşmeye döndü. Ressamlar fırçayla şiir yazıyor... Tebessüm ortak malımız ne de olsa, küfürle süsledikçe keskinleşiyor... insan her köşe başında ,yürütmediği aklın haksız yorgunluğuyla beklemekte ve his dediğin, güvenin taşıdığı dışkıdır artık...
Mehmet
Kitaptan beğendiğim kısımları paylaşacağım neden daha önce okumadım ki diye hayıflandığım tek kitap ...
Balkan savaşlarından başlayarak 70 li yıllara kadar yaşanan olaylar üzerinden gidiyor o kadar akıcı o kadar güzeldi ki bitmesini hiç istemedim elinize emeğinize sağlık hocam 
Halit Ertuğrul
"Olsun , diye devam etti , kabaran acılarını bastırmaya
Devletin kendisi hırsız, milleti çarpıyor. Nankörlüğü de cabası. Bir avuç aç, âciz yoksula millet demişler! Acıyan kim? Niçin her şeyi sadece tüccardan bekliyorlar? Ordumuz ordu, maliyemiz maliye mi sanki? Maarifimiz, adliyemiz adam gibi mi? Al birini, vur ötekine. Deveye sormuşlar "Niye boynun eğri?" "Nerem doğru ki!" demiş.
Sayfa 71 - YKY, 10. Baskı, Çev. Mehmet KanarKitabı okudu
3.
Biz iki çocuktuk, şimdi çok eski
isimler gibi hatırda dursa da dile gelmeyen
şiirler gibi kimse anlamayacaktı zaten
bizim birbirimizden ne anladığımızı
Biz iki çocuktuk ve kelimeler
yeniydi, dilimizi yakıyordu,
büyüktü, çocuk ruhumuzu dağlıyordu
sokaktan nereye kaçsak
filmlere, kitaplara, evlere
gözün suçu hızla ağırlaşıyordu
Biz iki çocuktuk, iki arkadaş
birbirimizden başka kahramanımız yoktu
gözlerimiz arkadaşlıkla dolu dolu
çıkıyorduk filmlerden, romanlardan da
sessizce yürüyorduk birbirimize çıkan
içimizdeki en uzun yolu
Trudy'nin aksine Claude işlediği suçu inkar etmiyor. Bir Rönesans insanı o, bir Makyavelli, cinayetinin yanına kalacağına inanan eski tip bir cani.Dünyayı bir öznellik tülü arkasından görmüyor; budalalık ve açgözlülükle saptırılmış olarak, camdan ya da sudan geçerken bükülmüş gibi görüyor, ama bu dünya, iç gözün önündeki bir ekrana oyulmuş, gerçek kadar keskin ve parlak bir yalan.
Sayfa 113Kitabı okudu
Biz iki çocuktuk ve kelimeler
yeniydi, dilimizi yakıyordu,
büyüktü, çocuk ruhumuzu dağlıyordu
sokaktan nereye kaçsak
filmlere, kitaplara, evlere
gözün suçu hızla ağırlaşıyordu
Biz iki çocuktuk, iki arkadaş
birbirimizden başka kahramanımız yoktu
gözlerimiz arkadaşlıkla dolu dolu
çıkıyorduk filmlerden, romanlardan da
sessizce yürüyorduk birbirimize çıkan
içimizdeki en uzun yolu
Sayfa 26Kitabı okudu