128 syf.
8/10 puan verdi
Uzun yıllar edebiyat öğretmenliği yapmış olan yazarımız 
Ebru Çaloğlu, gençlerin klasiklere yönelmesi için klasik kitapların arka bahçesini merak edelim ilgi duyalım diye bize sunmuş.
Çok da güzel yapmış.
Kitapta neler mi var;
1- 
Charles Dickens'in kuzgunu Grip...(
Edgar Allan Poe' a
Savaş bizim irademizden doğsa da kaderimiz gibidir. Biz yönetenleri dünya karışıklıklarının sergilendiği bir yerde, bir zaman parçasında bekliyordur.
Camdaki buğuya çizip de sonra parmaklarımızla sildiğimiz hayal sevgilinin yeniden belirişi.
Memleketi yönetenler arasında, bir öfkesini tutamayanlar yenilir, bir de öz toprağına yabancı olanlar.
Sürekli üşüyorum; biliyorum beni sen ısıtacaksın.
Tohumu eken bilir
Gözyaşı döken bilir
Gül kadrin diken değil
Çileyi çeken bilir
Bir gözyaşı, gül mevsiminde güle karşı akarsa aşk olur adı; sevgiyi damıtır en derin yerinden. Suçlardan sonra tenha gecelerde akarsa tevbedir tadı; gönülleri arıtır en kara kirinden. Madem ki gözyaşı bir kutlu demdir, elbette bir erdemdir.
Merhamet bir gözyaşıdır, gözyaşı dökende merhamet sicim sicim; merhametini rahmet rahmet dağıtınca Rahman ve Rahim, elbet annenin yavrusuna merhametinden çok ötedir, hem çok kerim!.....
Aslında şair, Bahçesaray Çeşmesi'nin hüznünde kendi Afrikalı köklerini de bulur. Puşkin'inki daha farklı bir hüzündür. Şairin, çeşmenin ve Bahçesaray'ın hüznü, Kırım hanlarının akınlarındaki uğultulardan süzülen şiirsel bir ahenge dönüşür.
Puşkin'in Bahçesaray çeşmesi şiirinin Kırım Tatar lehçisiyle çevirisinde atlarıyla uçarcasına baskına giden süvariler şöyle anlatır:
"Han sarayı titizlenip, boşap kaldı;
Kırım-Giray kene ketti onu taşlap;
Tümen-tümen askerinen yat illerge,
Yat illerge yolga çıktı sefer başlap.
O kene de kasırgalı sorguşlarda
Küskünlenip, kanga suvsap at oynata,
Lakin hannın yureginde başka türlü
Duyguların alevleri gizli yata."
Bugünün Türkçesiyle Gözyaşı Çeşmesi'ne de şöyle sesleniyor Puşkin:
"Aşk fıskiyesi, ölümsüz çeşme!
Sana armağan olarak iki gül getirdim.
Seviyorum bitimsiz konuşmanı
Ve şiirsel gözyaşlarını senin.
Çiseleyen gümüşsü tozların
Serin çiğlerle kaplıyor beni:
Ak, ak durmaksızın sevinçli pınar!
Anlat, anlat bana bildiklerini"
Sayfa 53
Tatar şarkısı
Yazık! Bahçesaray’ın duvarları
Saklıyor şimdi genç prensesi.
Uslu tutsaklığında solup sararıp
Mariya gözyaşı döküyor ve kederleniyor.
susamış
bizim şehrimizin güneşi ne yazık ki pek karanlıktır.
iyi biliyorum artık bir umut yok
bir umut yok
karanlığın ormanında kayboldu
benim aşina tınımın ışık damarı
kara gök bir damla bile gözyaşı akıtmadı
benim ayaklarıma yorgun bulutların gözünden
gözlerim hüzün çölünün kurumuş çeşmesi
güneşin bir öpücüğüne,
bir damla şebneme susamış.
Sayfa 129Kitabı okudu
“‘Sarışındı Maria; nergis bakışlı, şöyle hafiften baygın mavimsi gözleri…”
Sayfa 29 - Kapı YayınlarıKitabı okudu
“Sarayımın bahçesinde dalları aşağıdan yukarıya muntazam sıralı ladinler, yüksek Himalaya çamları karla örtülü, gözden kaybolmaya başladılar.”
Sayfa 14 - Kapı YayınlarıKitabı okudu