Genç Semih'in Arayışları (öykü, lütfen okur musunuz :)
Anne baba yeter artık!
Benim üzerime çok geliyorsunuz, bunaltıyorsunuz beni. Ben özgür olmak istiyorum. Bende gezip dolaşmak, eğlenmek istiyorum. Arkadaşlarımın yaptığı gibi bende gece geç saatte eve gelmek istiyorum. Benimle neden bu kadar çok uğraşıyorsunuz? Ben size ne kötülük yaptım? Hem eğlenmek gezmek suç mu? Kitap okumak, ders çalışmak
"Eskiden bağırınca, sarhoş olunca, yürüyünce, ağlayınca ya da uyuyunca sakinleşebiliyordum.
Şimdiyse tasmasından kurtulmuş kuduz köpekler gibi etrafa saldırıyorum.
Dayak yemekten kaburgaraları kırılmış bir piçin üzerine serildiği kaldırım taşları gibi aşınmış ve hissizim.
Gittiğim psikologla konuşuyordum. Adı Fatmaydı. Çekik gözlü, çirkin bir
Kahraman Tazeoğlu
Kalır gibi gidişlerini izledim önce, sonra gider gibi kalışlarını...
Ve anladım ki ne sen gidebiliyorsun ne ben kalabiliyorum. Öyle bir hayat yaşıyoruz ki şimdi; ağlamak gülmenin mahkumu, gülmek ağlamanın gardiyanı gibi sanki...
Ve anladım ki ne seninle ağlayabiliyorum, ne de sensiz gülebiliyorum.
Belki de sen aşka aşıktın, ben üstüme alındım bilmiyorum. Bir gün gerçekten seni terk edebilecek miyim onu da bilmiyorum. Üzerine sinen benin kokusunu duymadan yaşayabilecek misin? Çünkü, senden geriye sadece sen kalana dek terk edilmiş olmuyorsun.
İnsan yaşadığı anın değerini yaşadıklarından ötürü değil, neler yaşayacağını bilmediğinden ötürü bilmez. Seni çok seviyorum; bir gün seni terk etme gücümü kendimde bulup bulamayacağımı bilmeye bilmeye... Anlıyor musun?
Gel "biz" olalım demek kolay... Benimle hiç olur musun?
Susamam
Günler koşuşturmakla geçip giderken
Neden var olduğunu unuttun
Neden olduğun sorunlarınsa farkında değilsin
Gülmek eğlenmek istiyorsun
Sorunlara çözüm bulmak gibi bir derdin yok
Hayat zaten çok zor
O yüzden müzik seni eğlendirsin
Gerçeklikten uzaklaştırsın istiyorsun
Ama biz müziğin bir şeyler değiştirebileceğine inanıyoruz
Bizimle
İnsanlar dışarıdan göründükleri gibi değil..
Bir gün psikiyatristin muayehanesine çok üzgün vaziyette ağlayan birisi gelmiş ve başlamış anlatmaya;
– Benim ekonomik durumum iyi. Maddi anlamda bir sıkıntım yok. Sağlık sorunumda yok. Ancak başka bir sorunum var.
– Nedir o?
– Neşelenemiyorum. Sürekli moralim bozuk. Şöyle gülmek, bazen kahkaha atmak, eğlenmek istiyorum. İşte bunun için size geldim.
– Arkadaş, işin doğrusu bu olay, benim uzmanlık alanıma girmiyor. Ancak sana bir öneride bulunabilirim. Şu karşıya 10 gün önce bir sirk geldi. Bir de palyaço var.
Ben gittim. Çok güzeldi, özellikle de o palyaço harikaydı. Gülmekten yerlere yattım, o kadar çok eğlendim ki… Sana da o sirke gitmeni özellikle o palyaçoyu seyretmeni öneririm.
Bunun üzerine adamın suratı iyice asılmış ve adeta fısıltı halinde demiş ki;
– O palyaço var ya… O benim işte…
Dışarıya neşe veren ama içi karanlıklarla dolu olan o kişi.
"Belki de insan her şeyi bir kere yaşamak üzerine yaratılmıştı.
Her duyguyu bir kez hissetmek, bir kez ağlamak, bir kez gülmek, bir kez iç bulantısı geçirmek, bir kez dehşetle sarsılmak, bir kez korkmak..."
Ormanda Ölüm Yokmuş
Bazen hayatta her ne kadar çabalamak istersek bir şeyleri ve ne kadar düzene koymak istesek de hiçbir şey sandığımız üzerine gitmeyebilir. Yaşamak soğuk kış gecelerinde annelerin sokaklarda çöp arabası ile mücadele etmesi gibi mücadelelerle doludur.. Hep aynı ipin ucunda farklı yerlerde durduğumuz evrende gülmek, sevinmek, ağlamak, haykırmak belki de tüm insanların doğası gereğiydi. Tanrı insanları bu kadar kusursuzca yaratırken bu duyguların varlığını da sistemleştirmiştir. Bazı zamanlar düşündüğümüzde biz kimiz diye soruyoruz? Bana da gerek var mıydı? Peki soruyorum ya biz Tanrı'nın bir düşüysek o zaman?
Dünyanın o görmediğimiz karanlık tarafı ya onun kâbusu ise..
Çook yol gidiyoruz. Çok mücadele ediyoruz. Bu yolun sonu nereye gidebilir?
Hayattayız ve dürüst olmaya çalıştıkça güvensiz oluyoruz, yorgun olduğumuzda yalnız kalıyoruz, kimsenin duygularına iyi gelmiyorsak bırakıp gidiyorlar...
Ne zaman anlaşılacağız? Ne zaman hayatta huzura ve sessizliğe sahip olacağız?
Sonra anlıyorsunuz değil mi,
—Hayatta her şey bir döngü içinde sürekli değişiyor ve yanınızdaki insanlar da bu döngünün içinde...
~Yaren Özcan
GELMEYEN İLHAM PERİSİ
Tak tak tak…
“Güzide! Güzide! Lütfen kapıyı açar mısın?” dedi Osman.
Gözleri yarım açık ve ayakta uyuyan bir halde kapıyı açtı Güzide. “Osman, ne oldu? Niye bu saatte kapıyı çalıyorsun?” diyerek kapıya yaslandı Güzide.
“Acil bir durum var. Sen Türk Dili Edebiyatı öğretmeni değil misin?” diye sordu Osman.
“Evet.” dedi Güzide.
“Ben şiir yazmak
AŞK MAHKUMU
Onu ilk kez gördüğümde kanadı kırık bir kelebeğe benzetmiştim. Uçmaya çalışan ama uçarken de acısını içinde yaşayan bir kelebeğe… Sanki acısını kabullenmiş gibiydi. Güçlü görünmeye çalışıyordu. Ama bu konuda pek de başarılı değildi.
Ortak bir arkadaşımızın evinde verdiği doğum günü kutlamasında karşılaşmıştık. Dikkat çekici bir
2020 GÜNCEL KİTAP OKUMA LİSTEM
Es-Selam Dostlar!
Öncelikle şunu belirtmeliyim birbirinden çok farklı türde kitaplar okumayı seviyorum ki her anlamda farklı tarzdan kitapların okunması gereğini şiddetle savunuyorum.
Hatta genelde aynı anda birden fazla kitap okuyorum ve eş zamanlı okuduğum kitapların konularının ve türlerinin farklı olmasına özen gösteriyorum. Örneğin bir
Eski kendime “ağlamak yok gülelim hep” derdim. Şimdi ise “gülmek yasak”diyorum. Hakikatten bihaber ve dermanından yoksun onca genç varken dışarıda gülemezsin. Şaşırdın belki ama Zübeyir abinin dediği gibi
“Sanma ki bu bir çelişki;sanma ki bunlar birbirine mâni.
Aksine bunlar birbiriyle iç içe. Gülmek,üzerine yüklenen ebedi dâvânın ağırlığından gafleti anlatıyorsa;o sana yasak!
Eğer ebedi davanın bayrağını bir adım götürme nimetine nail olmanın şükür ve sürûrunu temsil ediyorsa,elbet gülmek hakkındır.”
Gülüşlerimi Efsa ile anlamlandırdığın için teşekkürler Allahım…
§
"Gülmek, doğası gereği acımasız değildir ve insan ile hayvanın birbirinden ayırır."
§
Okuma Üzerine Syf. 28
Marcel Proust
Gülebileceğiniz insan biriktirin.
Geri kalan herşey için MasterCard 🙃 var.
Gülmek için denklik gerekir, aynı konuşabilmek için gerektiği gibi.
Mutlu akşamlar 🥰❤️🙃🙃🥰
4.48 Psikoz Tam metin
(Çok uzun bir sessizlik)
Ama senin dostların var.
(Uzun bir sessizlik)
Çok dostun var.
Onların sana bu kadar koltuk çıkmaları için ne veriyorsun onlara?
Yaşamak üzerine...
Var olmak bir tür çaba gerektirmez, kendiliğimizden varızdır, hücrelerimizle, uzuvlarımızla, bedenimizle bir yer işgal ederiz uzayda. Ama yaşamak öyle kendiliğinden olan bir eylem değildir, ustalık ister, özen göstererek, bilerek, hissederek yapılmalı. Nefes almak yaşamak değildir, yemek, uyumak, yaşlanmak, bunlar bütün canlılar tarafından kendiliğinden yapılan şeylerdir. İnsanı farklı kılan yaşayabilmesidir, sevebilmesi mesela, bir başka canlıyı, ormanda tek başına hayatta kalmayı başarmış bir mantarı sözgelimi, hiçbir sebep olmaksızın sevebilmesi. Ağlamak örneğin, üzülmek, yani hissetmek de yaşamaya dahildir, hatta yaşamanın ön koşuludur da diyebilirim. Sonra gülmek, sevinmek, mutlu olabilmek, bu eylemi güzelleştiren yeteneklerden bir kaçı. En önemlisi bilerek yaşayacaksın, önce kendini, sonra neden var olduğunu, sonra başkalarını, kırmadan, dökmeden, iyilik ve güzellikle. Nazım’ın da deği gibi “Yaşamak şakaya gelmez, büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın.”
O zaman yaşa sen sevgili okur, kendiliğinden değil, bilerek, severek.
Bir Düş Gezgininden 💜🌺
İkilem
Gülmek, aptal görünme riskini göze almaktır.
Ağlamak, duygusal görünmeyi göze almaktır.
Birine ulaşmak, ona bağlanmayı göze almaktır.
Duyguları açıklamak, reddedilmeyi göze almaktır.
Hayalleri açıklamak, alay edilmeyi göze almaktır.
Sevmek, sevilmeme riskini göze almaktır.
Tüm zorlukların üzerine gitmek, başarısız olma riskini göze almaktır.
Fakat bu riskler göze alınmalıdır çünkü hayattaki en büyük tehlike hiç risk almamaktır. Hiçbir şeyi göze alamayan kişi, hiçbir şeye sahip değildir ve kendisi de bir hiçtir. O, acı ve kederden kendisini sakınabilir ama hiçbir zaman hissetmeyi, değişmeyi, büyümeyi veya sevmeyi öğrenemeyecektir. O, kurallara prangalanmış bir köledir.
Yalnızca risk alan kişi özgürdür.