François Rabelais
"Hüznün sizleri nasıl yiyip bitirdiğini, mağlup ettiğini görüyorum. Ağlamak üzerine yazmaktansa gülmek üzerine yazmayı tercih ederim. Çünkü gülmektir insanı insan eden, cesaretlendiren."
"Bu kadar sinirimin stresimin üzerine ufacık seninle gülmek yeterdi bana..."
YETER DİYE HAYKIRMALIK
Geldik boş insanlar diyarına,
Vasıfsız kalabalıklara.
Birilerini çevirsem hepsi arıza,
Birine selâm versem küfürden eş değer.
Yine ömrümü boşa geçirmeye uyandım bu sabah,
Yine içi ölmüş insanlar topluluğu.
Duraklarda müptezel sarhoşlar,
Ve piyasaya yavaş yavaş çıkıyor gereksiz insanlar.
Bambaşka şehirlerin insanlarıyla konuşunca,
Benle aynı
Ebû Hûreyre (r.a.)’den; Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:
– Şu kelimeleri, onlar ile amel etmek veya onlar ile amel edecek olana öğretmek için benden kim almak (öğrenmek) ister? Bunun üzerine;
– Ben, Yâ Resûlullah, dedim. Resûlullah elimden tutarak beş şeyi saydı ve buyurdu ki:
-Haramdan sakın! insanların en çok ibâdet edeni olursun.
-Allâhu Teâlâ’nın sana ayırdığına râzı ol! İnsanların en zengini olursun.
-Komşuna iyilik et! (Gerçek) Mü’min olursun.
-Kendin için sevdiğini, insanlar için de sev! (Hakiki) Müslüman olursun.
-Çok gülme! Çünkü fazla gülmek, kalbi öldürür.
(Tirmizî, Zühd, 2, IV, 551)
Türkiye'de Çocuk Olmak
Öncelikle altta yer alan fotoğrafa bir göz atmanızı rica ediyorum.
Ne görüyorsunuz?
Ben çok şey görüyorum.
Zorundalık, ümitsizlik, çaresizlik, boşvermişlik, kaygı, endişe, hüzün, mutsuzluk, acı, yokluk, boşvermişlik ve belki de en dikkat çekeni çocuk olamamak - çocukluğunu yaşayamamayı görüyorum.
Bence bu çocuğun gözleri Mona Lisa'dan
SEN HEP DURUP DURURKEN NEDEN HEP BÖYLE
Sen bir görüşte baharları eden,
Beni şükretmekten eden,
Ay aşık olunası kadın.
Birden yine çık gel karşıma,
Birden yine yeniden beni et kendimden.
Sen Allah'ın hiç haber vermediği,
En güzel mucizelerin içinden,
Bazen hayatta her ne kadar çabalamak istersek bir şeyleri ve ne kadar düzene koymak istesek de hiçbir şey sandığımız üzerine gitmeyebilir. Yaşamak soğuk kış gecelerinde annelerin sokaklarda çöp arabası ile mücadele etmesi gibi mücadelelerle doludur.. Hep aynı ipin ucunda farklı yerlerde durduğumuz evrende gülmek, sevinmek, ağlamak, haykırmak belki de tüm insanların doğası gereğiydi. Tanrı insanları bu kadar kusursuzca yaratırken bu duyguların varlığını da sistemleştirmiştir. Bazı zamanlar düşündüğümüzde biz kimiz diye soruyoruz? Bana da gerek var mıydı? Peki soruyorum ya biz Tanrı'nın bir düşüysek o zaman?
Dünyanın o görmediğimiz karanlık tarafı ya onun kâbusu ise..
Çook yol gidiyoruz. Çok mücadele ediyoruz. Bu yolun sonu nereye gidebilir?
Hayattayız ve dürüst olmaya çalıştıkça güvensiz oluyoruz, yorgun olduğumuzda yalnız kalıyoruz, kimsenin duygularına iyi gelmiyorsak bırakıp gidiyorlar...
Ne zaman anlaşılacağız? Ne zaman hayatta huzura ve sessizliğe sahip olacağız?
Sonra anlıyorsunuz değil mi,
—Hayatta her şey bir döngü içinde sürekli değişiyor ve yanınızdaki insanlar da bu döngünün içinde...
~Yaren Özcan
-DECCAL-
_İnsan kendi karakterine bakarak Tanrı'yı yaratmıştır. Üstün gördüğü özellikleri Tanrı'da görmek hoşuna gider. İğrenç özelliklerini de Şeytan'a yüklemiştir.
_Bir tanrıbilimcinin, dincinin doğru diye duyduğu, yanlış olmak zorundadır: bu bir doğruluk ölçütü neredeyse. Savaş açtığım bu tanrıbilimci içgüdüsüdür: her yerde buldum onun
....
Yüzyılın kaybı: Aşk
En son ne zaman bir şiiri alay ederek ya da utanarak değil de sahiden içinizde bir yerlerde bazı parçaları tamamladığını hissederek okudunuz? Ne zaman bir sevgi sözcüğünü gerçek anlamıyla hitabınıza kattınız? Ne zaman birinin görünüşünden önce size nasıl hissettirdiğiyle ilgilendiniz? Verdiğiniz cevaplardan hoşnut
Yeni Diyalektik
_Tanrı, ilk ateisttir. Ateistler
_Tanrı, ilk masondur. Masonlar
_Orospu çocuğu. Marques de Sade
_Herkesin tanrısı kendine benzer. Yamyamların tanrısı bir yamyam; savaşçıların tanrısı bir savaşçı; hırsızların tanrısı hırsız; aşıklarınki de aşk tanrısı olacaktır. Ralph Emerson
_Trakyalılara göre tanrı, sarışın ve mavi gözlüdür. Öküzlerin elleri