“Kolay mı insan olmak? Mümkün mü insan olup da acı çekmemek?”
Sayfa 10
hayatınızdaki önceliği asla kimseye vermeyin. Önceliğiniz hep siz olun, Yetişkin bireyler olduğumuzda bizim sahibimiz hep biz olmalıyız.
Doğa bu emanete hıyanet edenleri de affetmez
Sayfa 83
Tuhaf değil mi? Sevdikleri bazen insanı ne kadar değersizleştirebiliyor. Eksiklerini, yanlışlarını şıp diye görürken başarılarını, olumlu özelliklerini hep görmezden geliyorlar.
Sayfa 83
Mutsuzluk tıpkı virüs gibi bulaşıcıdır.
Sayfa 83
mutluluk aranmadan bulunmaz. Siz onun peşine düşecek, onu bucak bucak, her yerde arayacaksınız ki bulabilesiniz. Öyle oturduğumuz yerden mutluluk bize gelmez. Dünya adlı bu gezegende her birimizi mutlu ya da mutsuz edecek öyle çok şey var ki...
Mutlu olmanın da bahanesi çok, mutsuz olmanın da...
Sayfa 82
Zayıfı hiç sevmez hayat ama zayıf olduğunu bilip güçlenmeye çalışanı, umudunu kesmeyeni. hayata tutunmak için çırpınanı çok sever. Bütün kapıları böylelerine birer birer açıverir.
Sayfa 82
Hayat çalışana, mücadele edene, korkularına teslim olmayana, her sefer yenilse de yine ayağa kalkıp kaldığı yerden mücadeleve devam edenlere bonkördür..
Sayfa 82
Benim hastalarıma en şık önerim hep şu olmustur; iyi insan olun, eşinizden, çevrenizden, yakınlarınızdan, hele anne babanızdan, arkadaşlarınızdan, çoluk çocuğunuzdan ilgiyi, sevgiyi, şevkati ve merhameti hiç esirgemeyin. Ancak hayatınızdaki önceliği asla kimseye vermeyin. Önceliğiniz hep siz olun. Yetişkin bireyler olduğumuzda bizim sahibimiz hep biz olmalıyız. Doğa, bizleri çocukken anne babalarımıza, sonrada kendimize emanet eder. Bu emanete hıyanet edenleri de affetmez.
Mutsuz birini siz ne yaparsanız yapın mutlu edemezsiniz. Sadece onun mutsuzluğuna ortak olursunuz. Bütün mutsuz insanlarda durum hep böyledir.
Sayfa 83 - Doğan kitapKitabı okuyor
Kader...
“Kaderimiz, doğduğumuz evlerde, en çok da anne babalarımız tarafından yazılıyor.”
Sayfa 12Kitabı okuyor
"Ben kendime hiç güvenmiyorum, reddedilmekten, beğenilmemekten, bir kusurumun olduğunun söylenmesinden çok korkuyorum. Biraz da korkularım yüzünden herkes gibi olamıyorum. Kimseye hayır diyemiyorum. Hep çok iyi bir kız olmaya çalışıyorum ama bunlar hiç işe yaramıyor. İnsanların hiçbir zaman ilk tercihi olamıyorum. Ben en son akıllarına geliyorum."
Sayfa 140Kitabı okuyor
Bu saatte bunu okumamalıydım. Boğazım düğüm düğüm :(
"O yaşımda bütün bunları yaşamak beni ne hale getirdi, size anlatamam. Sanki bütün çocukluğumun üstünden koca bir tır gibi geçti adam. Aileme söylemek, onlardan yardım istemek aklımın ucundan bile geçmedi, çünkü beni suçlamalarından korkuyordum. Sanki büyük bir suç işlemiştim. Kimsenin yüzüne bakamaz olmuştum. Bu dünyada tek başıma kalmışım, ailem beni uzak bir yerlerde unutuvermiş ve almaya gelmeyecekmiş gibi hissediyordum."
Sayfa 135Kitabı okuyor
"Biraz iyi hissetsem sanki dipte karanlık bir yer var, hemen içine çekiyor beni. Hayat hep böyle mi devam edecek Gülseren Hocam, bunun bir kurtuluşu yok mu? Hayatımızı, çocukluğumuzu çalmışlar bizim, evimizi temeli yok sanki. Her an ha yıkıldık ha yıkılacağız diyerek hayat geçer mi?"
Sayfa 124Kitabı okuyor
Bu kız çok mutsuz galiba...
Sayfa 119Kitabı okuyor
