Peki bir yazarı en çok inciten şey nedir? Kayıtsızlık! Üretimde bulunan, bilhassa hayal gücünü başkalarına açan insanı en çok incitecek şey emeğine, özenine ve yüreğine karşı kayıtsız kalınmasıdır. Yusuf Atılgan'ın 1980'lerde Oğuz Atay'ı kaybettikten sonra yazdığı bir yazı var, diyor ki: "Günlerden bir gün, bir paket geldi bana. Açtım içinden bir kitap çıktı: Tutunamayanlar. Kitap imzalıydı ve içinde de şöyle bir yazı vardı: 'İlgileneceğinizi umarak...' "
Sıradan geçen günlerden bir tarafım nefret duyardı, diğer tarafım ise huzur...diye düşünüyordum. Biliyordum ki bugünleri aradığım çok zaman oldu, ama o günlerden çıktığım da hayâtın daha güzel karşılamasını umuyordum.
Vehmi bugün gunlerden Oğuz Atay
Usta bende Hikmet Varol'u anabilir miyim o benim idolüm?
An Vehmi Albayı da unutma
İlk yazarlığa başlangıcı da, Vüs’at O. Bener ile paylaştığı iki sayfalık deneme çalışmasına, Bener’den duyduğu övgü ve yazmaya devam etmesi konusundaki destektir. Ömürleri boyunca ayrılmayan çok sıkı dost olurlar o günlerden sonra. Yıllar sonra da Tutunamayanlar romanındaki Süleyman Kargı karakterini yaratırken, Vüs’at O. Bener’in yaşamından esinlenecektir Oğuz Atay.
Sayfa 5
Yemekten sonra, lamba ışığında kitaplarımızı okumağa çalışırken ona, eski günlerden, çatışmalarımızdan filan bahsettim; bütün suçun bende mi olduğunu sordum. Soruyu anlamadı: Benim ona yaptıklarımı hatırlamıyordu. En kötüsü bana yaptıklarını da unutmuştu.
