Yusuf Atılgan'ın Tutunamayanlar anısı...
Yusuf Atılgan’ın 1980’lerde Oğuz Atay’ı kaybettikten
sonra yazdığı bir yazı var, diyor ki:
“Günlerden bir gün, bir paket geldi bana.
Açtım içinde bir kitap çıktı: Tutunamayanlar.
Kitap imzalıydı ve içinde de şöyle bir yazı vardı: “İlgileneceğinizi umarak…”
“Yusuf Atılgan bu kitabı okur, çok da sever.
Ama bunu hiçbir zaman Oğuz Atay’a söylemez.
“Benim okuduğum kitap o kadar müthiş bir eserdi ki,
böyle muazzam bir kitabı kaleme alan birinin
daha nice eserler yazacağını düşündüm.
Benim yorumuma, iltifatıma, söyleyeceğim iki çift lafa
ihtiyacı olmadığını düşündüm. Dolayısıyla hiçbir zaman takdirlerimi ona iletme gereğini duymadım.”
Ama aradan seneler geçer, ortak bir arkadaşlarından
şöyle bir şey işitir ki, bu hadiseyi yeniden
hatırlamasına sebep olur.
“Ben Yusuf Atılgan’a kitabımı gönderdim,
ama kendisinden tek bir kelime dahi duymadım.
Tek gördüğüm kayıtsızlık oldu.” demiştir Atay.
Bunu duyan Yusuf Atılgan çok pişman olur; ancak geçtir artık. Oğuz Atay vefat etmiştir.
Ve Atılgan bu anıyı anlatırken der ki:
“Eğer bugün hayatta olsaydı, ne yapar ne eder
muhakkak onu bulur, karşısına geçer,
yüz yüze ona kalemini ne kadar taktir ettiğimi söylerdim.”
Yaşarken anlaşılmak
Yusuf Atılgan'ın 1980'lerde Oğuz Atay'ı kaybettikten sonra yazdığı bir yazı var, diyor ki; "Günlerden bir gün bir paket geldi bana, açtım içinden bir kitap çıktı, "Tutunamayanlar" kitap imzalıydı ve içinde de şöyle bir yazı vardı.
"İlgileneceğinizi umarak.."
Yusuf Atılgan kitabı okur,
Mevzu Tutunamamak .
Yusuf Atılgan’ın 1980’lerde Oğuz Atay’ı kaybettikten
sonra yazdığı bir yazı var, diyor ki:
“Günlerden bir gün, bir paket geldi bana.
Açtım içinde bir kitap çıktı: Tutunamayanlar.
Kitap imzalıydı ve içinde de şöyle bir yazı vardı: “İlgileneceğinizi umarak…”
“Yusuf Atılgan bu kitabı okur, çok da sever.
Ama bunu hiçbir zaman Oğuz Atay’a söylemez.
“Benim okuduğum kitap o kadar müthiş bir eserdi ki,
böyle muazzam bir kitabı kaleme alan birinin
daha nice eserler yazacağını düşündüm.
Benim yorumuma, iltifatıma, söyleyeceğim iki çift lafa
ihtiyacı olmadığını düşündüm. Dolayısıyla hiçbir zaman takdirlerimi ona iletme gereğini duymadım.”
Ama aradan seneler geçer, ortak bir arkadaşlarından
şöyle bir şey işitir ki, bu hadiseyi yeniden
hatırlamasına sebep olur.
“Ben Yusuf Atılgan’a kitabımı gönderdim,
ama kendisinden tek bir kelime dahi duymadım.
Tek gördüğüm kayıtsızlık oldu.” demiştir Atay.
Bunu duyan Yusuf Atılgan çok pişman olur; ancak geçtir artık. Oğuz Atay vefat etmiştir.
Ve Atılgan bu anıyı anlatırken der ki:
“Eğer bugün hayatta olsaydı, ne yapar ne eder
muhakkak onu bulur, karşısına geçer,
yüz yüze ona kalemini ne kadar taktir ettiğimi söylerdim.”
Seninle ilk 13 yaşımda tanışmıştım, Kelimelerle aramın bozuk olduğu bir dönemdi. Kelimelerin acizliğini, kelimelere fazla anlam yüklememek gerektiğini, kelimelerin bazı anlamlara gelmediğini senden öğrendim.
O Yıllarda yalnızca 8 kitabının olduğunu öğrendiğimde çok üzülmüştüm. O 8 Kitabın sonuna geldiğimde ne yapacağım diye düşünüp duruyordum. Aradan 17 yıl geçti. Bugün halen kitaplarını sil baştan defalarca kez okuyorum, her okuduğumda her yaşımda "daha önce bunu nasıl keşfedemedim" dedirtecek yepyeni şeyler keşfediyorum.
Her geçen gün sana biraz daha yakın hissediyorum kendimi. İçimde tutunma telaşının, tutunma ümidinin en çok azaldığı günlerden geçiyorum, daha önce hiç bu kadar ümitsiz olmamıştım yarından. sana burdan seslenmek istedim.
"Geniş ve uzun koridor karanlıktı. Olsun dedim, içime uygun bir karanlık: Sonunda aşk kapısının falan olmadığı gerçek bir karanlık!"
Demiştin son günlerinde yazmaya çalıştığın ancak tamamlayamadığın eylembilim kitabında içindeki karanlığı şimdi daha iyi anlayabiliyorum.
Her yıl dediğim gibi iyi ki geçmişin bu yoldan iyi ki tutunamayanlara ışık olmuşun. iyi ki Selim "IŞIK"' ı, Hikmet "BENOL" u hayatımıza dahil ettin. Seni asla unutmayacağız.
Bugün Günlerden Oğuz Atay
Oğuz Atay -Aşk diye bir şey varmıdır Olric?
-Hayır efendimiz yolunu kaybetmiş duygular vardır..
...Mustafa İnan'ın böyle akıllı bir öğrencisi varmış. Hayata atıldıktan sonra da ikide bir hocaya uğrar bedava akıl danışırmış. Günlerden bir gün bir duvar hesabı sormuş hocaya. Hoca hesap yolunu anlatmış. Biliyorum, ama bu uzun bir hesap yolu demiş öteki. Peki demiş hoca, basitleştir sistemi. Öğrenci bir hafta sonra bir daha gelir, hocam bu hesap yine uzun oluyor. Hoca yine basitleştirici tavsiyelerde bulunur. Öğrenci durmadan gider gelir. Aslında niyeti bozuktur ister ki hoca ona eni boyu şu kadar yüksekliği bu kadar olsun diye boyutları versin. Bir gün yine öğrenci gelince hoca ona şimdi sana gerçekten çok kısa bir yol göstereceğim demiş. "Aman hocam sağ olun" bir kısa yol daha var demiş Mustafa Hoca ciddiyetle: "O da bu hesabı sen yapmazsın oğlum."
Sayfa 68Kitabı okuyor
