Kendimi sevdirmemek için elimden geleni yapıyorum. Kursağımda kalmış onca şeyle yaşamak için ve içimden geçenleri yazmamak için baya bir mücadele veriyorum. Hava almak için dışarı çıkıyorum mesela, insanların arasında daha çok havasız kalıyorum. Bir güler yüzü çok görüyorum kendime. Kimsenin de bana iyiliğinin dokunmasını istemiyorum. Çünkü biliyorum ki, bir süre sonra ya lafını yapacaklar ya da gözüme sokacaklar. Olacak olan oluyor zaten. Kıçımı da yırtsam engel olamıyorum. Seçim yapamıyorum. Herkesin haklı sebepleri oluyor, her şeyin sonunda. Çünkü ile başlayan cümleler kuruyorlar bana. Alışıyorum… Hatta aldırmıyorum. Yeterince kaybettikten sonra daha cesur oldum. Ayakları yere sağlam basan biri oldukça daha doğru insanlarla yürüyorum o yolda. Yaptığım tüm yanlış seçimlerin ve hataların sonucunun bana güçlenmek olarak dönmesi çok güzelmiş.
İnsanların sosyal medyada mükemmel görünme çabaları yoruyor beni..
çok mutluymuş gibi...çok güzelmiş gibi...çok gezermiş gibi...çok özelmiş gibi... hayatı hep dört dörtlükmüş gibi..gibi.. gibi..
Yapmayın!
kusursuz olmak zorunda değilsiniz, kusursuz olduğunuzu ispatlamak zorunda da değilsiniz.
"Zaten kusursuz da değilsiniz!"
“Ne güzelmiş şu çamlar Melda” derdi, “Seninle evlenmeden önce böyle güzel değildi buralar.”
Sayfa 8
Her şeyin eskisi güzelmiş. Eski eşyalar, eski aşklar, eski dostluklar… Çünkü eskiden insanlar güzelmiş, ruhları güzelmiş, hayalleri güzelmiş. Şimdilerde güzellikten yoksunuz. Keşke eşyalarda, modada, aksesuarlarda olduğu gibi insanlıkta da eskiler moda olsa...