Insan kendini ne kadar kısıtlarsa sonsuzluğa o kadar yakın olur; ne kadar dünya dişi görünseler de, bu tür insanlar termitler gibi dünyanın tuhaf ve tamamen eşsiz bir maketini kendi özel malzemelerini kullanarak oluştururlar
Şu tarafı ıyi ama bu tarafı çürük diye hükümler verilir. Bir insanın düşünceleri, mantığı ,bilgisi,ahlâkı,hülyası her şeyiyle bir kül, olduğunu henüz anlayan yok
Fakat içimizde bizim 'ahlak' tarafımızda hiçbir şekilde münasebete geçmeyerek hadiseleri muhakeme eden neticeler çikaran ve tedibirler alan bir 'hesabi' tarafımız var ve lafta değilse bile fiilde daima o galip çıkıyor ve onun dediği oluyor
Bana öyle geliyor ki, hakikatten yapabileceğimiz tek bir şey var, o da ölmek. Bak bunu yapabiliriz ve ancak bu takdire irademizi tam bir şey yapmakta kullanmış oluruz