İsmiyle beni kendine çeken bir roman ama orijinal ismi farklı: Kanlanmış Topraklar. Belki de böyle romantik isimli kitapları sevdiğimden, bu şekilde çevrilmiş olmasa hiç okumazdım bu kitabı.
Konusu, aşina olmadığımız şeyler değil. Zamanında bir arada, kardeşçe yaşayan insanların önce yavaş yavaş nasıl birbirlerine düşman edilmek için uğraşıldığı, sonrasında da gerçekten ellerinde silahlarla karşı karşıya geldikleri ve en nihayetinde daha güçlü olanın güçsüz olan tarafa işkence için fırsat kolladığı anlatmakta.
Açıkçası Dido Sotiriyu bir tebriği hak ediyor bu noktada çünkü olaylar genel olarak cephede ve erkek ağzından anlatılırken sağladığı başarı göz ardı edilemez. Kendisi de doğduğu toprakları ardında bırakıp gitmek zorunda kaldığı için roman içindeki pek çok cümlenin kalbinin derinliklerinden geldiğini anlamak mümkün. Ah şu insan icadı ülke sınırları!
Alan Yayıncılık baskısını okudum ben, özel olarak aramıyor olmama rağmen o kadar çok yazım yanlışı vardı ki.
Söz konusu savaş olunca, düşmanımız bunu yaptığı için biz de bunları yaptık ya da siz daha acımasızdınız, gibi cümleler kurmak doğru olamıyor. Çok kıymet verdiğim bir hocamın da dediği gibi "Savaşların görünürde bir galibi olsa da aslında galip yoktur. İki taraf da kaybetmiştir."
