Fakat böylelikle onlara seslendi:
Hiç olmazsa biraz, beylerim,
Ellerimi kavuşturayım Ve Tanrı'ya dua edeyim Vakti ve zamanı geldi zira Hükmümün geldiğini görüyorum burada
Az kaldı terk-i diyara
Tanrı bilir kim suçlu, kim günahkâr
Çok geçmeden felakete uğrayacak
Haksızca bizleri ölüme mahkum edenler Tanrı alacak ölümümüzün öcünü
Beylerim, dedi, bilin ki hakikaten
Bizlere karşı her kim varsa Bizler yüzünden acı çekecek
Bu inançla istiyorum ölmeyi
Bu imanımı göresiniz ve sizlerden ricam
İsa efendimizin doğduğu Bakire Meryem'den tarafa
Yüzümü çeviresiniz."
Entrikalar, diplomasi, gizli örgütler, okültizm gibi gizli işler, kendimi bildim bileli, hakikaten midemi bulandınr. Özellikle son ikisinin adı geçtiği anda kan beynime sıçrar; kimilerinin evrenin temelindeki büyük sırlara erdiğini iddia etmeleri de öyle, güya Tanrılarla, Üstatlarla ya da Demiurgoslarla özel anlaşmaları varmış -tabii her şey onların arasında olup biter, başkalarının ruhu bile duymazmış-.
Böyle bir şeye inanamam. Ama bunu düşleyenler olduğuna inanabilirim. Bu insanların hepsi birden deli ya da aptal mı yoksa? Çok mu kalabalıklar? Ama kolektif halüsinasyon diye bir şey var.
Sayfa 326 - Olaysız Bir Özyaşam Öyküsü, 256 H.K. Başlangıç metniKitabı okudu
"Gerçek ya da kurgu, bütün hayat aşk denen yalan çevresinde dönüyordu sanki. Üstelik tecrübe gösteriyordu ki, bu zıkkım, mutluluktan ziyade bir felaket müjdecisiydi. Peki neden herkes onun peşindeydi? Ya da öyle miydi hakikaten?"
Sayfa 48Kitabı okudu
En sonunda cüzdanımı çıkardım, senin resmini gösterdim, çok etkilenmşti. «Çok güzel» diye beğendi. «Hakikaten çok, çok güzel. Bu ihtiras, bu ne şehvet. . . Ne demek istediğimi anladınız ya» dedim. «Evet» dedi. Bir erkeğin böylesi kadını istemesini anlarım.
Sayfa 226Kitabı okudu
" Zavallı Kalyopi! Eğer kumanda kendisinde kalsaydı bir geceyi olsun iffetli kadınlar gibi rahatça geçirecekti. Aman ya Rab! Bir gececik rahatı nimet sayacak hale gelmek ne beladır! Zavallı kızcağız! Gönlü ne kadar açık! Zihni ne kadar geniş! Gönlüne, zihnine neler geliyor! Türkçesi az olmayıp da zihni ve kalbinden geçenleri tamamıyla ifade gücü yetse daha nelerden bahsetmeyecek! Hakikaten cihanın en garip şeyleri bu yerlerde bulunur (genelevlerden bahsediliyor). Bu yerlerin halleri güzelce bilinirse insanlara mutluluk veren şeylerin neler olduğu asıl o zaman anlaşılacak. Çoluğuna çocuğuna bir kuru ekmek sağlayabilmiş olan bir fakir adamı, çoluğuyla çocuğuyla beraber bahtsız ve zavallı sanıyoruz. Onlar da kendilerini, feleğin güler yüzünü görmemiş zavallılar zannediyorlar. Halbuki onlar, şu kuru ekmeklerini, ailece birbirine yâr ve yardımcı olarak hiçbir şeyden yüzleri kızarmadan yiyorlar. Öte tarafta genç, güzel, kalbindeki hisleri yerinde bir kız var ki ailesinden uzak kalmış. Namusunun pahasını kan, irin yer gibi yiyor! Bu kızın güzel elbiseleri, süsleri filanları kendisi için lanet edilen bir şey olup, o fakir ailenin yamaları, yırtıklarıysa sabır ve kanaaerinin delili olduğu için övünç ve gurur kaynağı olmalıdır. "
