Çiçikov ve Hazineleri
KİTAP HAKKINDA GENEL GÖRÜŞLERİM
Baş kahramınımız Çiçikov'dan bahsederken; ilk defa böyle bir karakterle karşı karşıya geldim. Açıkçası pek bir özelliği yok ama nedense kitabın yazılış aşamalarını da ele aldığımızda bu karakter sizi çekiyor. Bir şeyler arıyorsunuz onda ve kitap bitse dâhi hâlâ bir şeyler çıkacakmış gibi hissediyorsunuz. Beyni kaynatan havalarda Rus romanı okumak zordur. Zaten genel olarak kitap okumak zorluyordu beni ama kitabı sonunda bitirdim. Fakat çok da etkilemedi beni. Özellikle son kısımlarında farklı bir hava, bir aksiyon, şaşırtıcı bir durum bekledim ama öyle olmadı. Bilemiyorum belki ben hedefi çok büyütmüş olabilirim. Ne de olsa sıradan çiftçilerden, memurlardan oluşan bir romandı. Yine de yazarın bu iç karartıcı durumu, kitabın ikinci cildinin yakılmasından dolayı eksik metinlerin bulunması ve Gogol'un güzel bir kaleme sahip olması bu kitabı kötülememi biraz engelledi diyebilirim. Açıkçası önerebileceğim ilk kitaplar arasında yer alacağını sanmıyorum ama Gogol'un "Palto", "Bir Delinin Hatıra Defteri" gibi kitaplarından sonra bu kitabı da okuyarak Gogol'a iyice yaklaşacağınızı düşünüyorum. Teşekkür ederim. Herkese keyifli okumalar...
Nikolay Gogol
Ölü Canlar
defalarca pardon filmini izlemek
bu konuda yalnız olduğumu sanıyordum. uzak bir yerde, beklenmedik şekilde, çok sevdiğim insanlardan oluşan, toplu bir tanıdıklar grubunu görmüş gibi hayretler içerisindeyim, gevrek gevrek gülerek izliyorum denk geldiğim pardon bağımlılarını.
pardon izlemek, öğrenciyken uzayan kahvaltılarımızın biricik sebebiydi.
"bu akşam pardon mu
Her ben dediğimde “Affola,” diyesim geliyor oysa..
Ben de bu dünyaya düşmüş biriyim. Kimi zaman şeytan dokunmuş düşünü hayra yoramayan Havva, kimi zaman af dileyerek kırk yıl gözyaşı döken dem gibiyim.
“Ben neyim?” diye gelmedimse de dünyaya, belli,
“Ben neyim?” diye diye gideceğim. Parmaklarımın ucunda yükselerek bir pencere aralığından, batan güneşi gördüğüm günden beri, gökyüzünün rengini,
"Ne demek istiyorsun? dedi Pippin. "Ne aynı?"
"Ağaçlar ve entler, dedi Ağaçsakal. "Olup biteni şahsen ben bile idrak edemiyorum, o yüzden size açıklayamam. Kimimiz hala aynı entleriz ve kendi usulümüzce hayattayız, lakin birçok ent uyuşuklaşıyor, ağaçlaşıyor diye de addedilebilir. Ağaçların çoğu sadece ağaçtır tabii ki; lakin birçoğu yan ayıktır. Kimisi tamamen ayıktır ve az bir
"Müsaadenle Ağaçsakal, dedi, "sana bir şey sorabilir miyim? Neden Celeborn bizi senin ormanına karşı uyardı? Bize bu ormana girme riskini göze almamamızı söyledi."
"Hmm, öyle mi söyledi? diye guruldadı Ağaçsakal. "Ben de benzer bir şeyler söyler idim, eğer yolunuz diğer tarafa rast geliyor olsa idi. Laurelindörenan ormanlarına bulaşmayın sakın ha! Kadim zamanlarda elfler oraya böyle derdi, lakin artık ismi kısalttılar: Lothlörien diyorlar. Belki de haklıdırlar: Belki de orman soluyordur, serpilip gelişmiyordur. Şakıyan Altın Vadisi Topraklan idi, evvel zaman içinde. Şimdi Düşçiçeği. Ah pekala! Yine de garip bir mahal, dolaşılacak yerler değil. Sizin oradan çıkabilmiş olmanıza hayret ettim ama girebilmiş olduğunuzu işitmek daha da hayret verici: Uzun yıllardır yabancılar böyle bir şey yapmamıştı. Garip bir memlekettir."
"Burası da öyle. Halklar burada felakete uğramıştır. Evet efendim, felakete uğramıştır. 'Laurelindörenan lindelorendor malinorne'lion ornemalin, diye mırıldandı kendi kendine. "Onlar orada dünyanın oldukça gerisinde kalıyorlar zannımca," dedi. "Ne bu memleket, ne de Altın Orman dışındaki herhangi bir şey Celeborn'un gençlik yıllarındaki gibidir. Yine de:"
Taurelilomeatumbalemorna Tumbaletaurea Lömeanor* derler idi bir vakitler. Her şey farklılaştı ama yer yer hala aynı."
*Çokgölgehormanderinkaravadi Pekormanlıkvadi Kasvetliülke." Ağaçsakal'ın bu sözü, aşağı yukarı "ormanın derinindeki açıklıklarda kara bir gölge var" anlamına geliyor."
