Selamlar, ben Leyla.
İyi desem iyi değil, kötü desem kötü değil. Konu ve karakterler üzerine biraz derinlemesine uğraşılsa güzel bir şey çıkabilirmiş gibi, ama yazar uğraşmadığı için kısa kalmış sanırım. Karakterler konusunda hayal kırıklığı yaşamaktan nefret ediyorum. Orion o karakterlerden birisi. Adam kaos lordu, cehennemin içinden çıkmış gelmiş bir iblis. Adamı bir sayfa boyunca övüyorlar falan ama adam bir konuşuyor, mal mq! 500 yaşında cehennemin içinden çıkmış gelmiş ama ağzını bir açıyor, gerizekalı diyorsunuz. Grinin Elli Tonu okuduğu sahne benim birazcık sempatimi kazandı ama o kadar. Lütfen sevgili yazarlar, altını dolduramayacaksınız karakterlerinizi fazla övmeyin, sonra aramızda lafınıza inananlar oluyor kdkdkdk.
Smut sahnesinin rezilliği ise beni benden aldı çünkü ortada öyle bir sayfa yok? Hissedilmeden yazılmış, diğer kitaplardan uydurma birkaç söz öbeği vardı. Ama işte kitap kısa olduğu için hemen bitiyor.
Şevval‘s "sabah uyanmış da rüyasını yazmış" gibi demiş; bence bu kitabı özetleyen harika bir cümle.
Önerir miyim? Önermem, paranıza yazık. Ben PDF olarak okuduğum için bana göre hava hoş.
Rowan, annesi iblisler tarafından gözünün önünde yakılan bir üniversite öğrencisi ve intikam almaya yemin etmiş. Ancak iblis hakkında tek bilgisi alnında yıldız işaretinin olması ve düşmanlarını yakından incelemesi için Dikenler Şehri'ne girmesi lazım. Doğum gününde bir barda otururken kaos lordu ile tanışır ve yaşanan birkaç anlaşmazlığın ardından bir pazarlık yaparlar. Rowan, kralı devirmesi için Orion’a yardım edecektir; Orion ise Rowan’ın annesinin katilini bulmasına…
Arayış...
Otobiyografik beşlemenin ikinci kitabı Kiler. Sırasını merak edenler için:
Neden
Kiler
Çocuk
Soğuk
Nefes
Thomas Bernhard , kelimeleri cümle haline cümleleri de kompozisyon haline getirebilme ustası. Resmen sanat icra ediyor. Nasıl ki mobilya atölyelerinde tahtalara can verip tamamen farklı nesneler elde ediliyorsa, bu adam da kelimelerle harikalar yaratıyor. Okumaktan öyle büyük zevk alıyorum ki ne desem az kalıyor.
Bazen sayfanın yarısı tek bir cümleden oluşabiliyor ama sizi öyle bir etkisi altına alıyor ki, değil yarım birkaç sayfa da olsa, kelimeler nereye siz oraya gidiyorsunuz.. Hipnoz gibi bir şey bu.
Her kitapta hayatının bir evresini ve o evrede yaşadığının ruhsal, düşünsel tarafının yanı sıra; onu etkisi altına alan çevresel faktörlerden, savaş sonrası insan psikolojisinden, hayatını olumlu ve olumsuz yönden etkileyen kişilerden söz ediyor.
Yaptığı şahane tespitler de cabası.
Ve aslında bu bir arayış romanı.. Herkes gibi hepimiz gibi..
Yani kısacası onu Thomas Bernhard yapan ne var ne yoksa bunu bize harika bir anlatımla sunuyor. Yazacak çok bir şey de yok. Diğer kitaplarını vakit kaybetmeden okumayı düşünüyorum ki okumamak zayi olur.
Şuraya bir alıntı iliştirmek isterim:
“Yaşamayı biz seçmedik, kendimizi birdenbire burada bulduk ve o anda üstümüze sorumluluk yüklendi. Dayanıklılık kazandık, bizi artık hiçbir şey yıkamaz. Artık yaşama tutunmaya çalışmıyoruz, ama yine de onu kenara atıvermiyoruz. Söylemek istediğim buydu, ama söylemedim. Başımızı kaldırıp doğruyu ya da doğru görünen şeyi söylediğimize inanmak istediğimiz zamanlar oluyor, sonra başımızı tekrar eğiyoruz. Hepsi bu.”
