Demem o ki her ne varsa âlemde, aşk muhakkak vardır onun bir yerinde. Zira aşk ile yaratılmıştır her yaratılan. Aşk çok evvel vakitte değmiştir yaratılmışların canına. Aşk olmazsa nesi olacak ki dünyada yaşamış bunca varlığın?
Sayfa 28Kitabı okudu
240 syf.
·
Puan vermedi
·
8 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Gözyaşımın sahibi
Ne zaman alnımı camlara dayasam
Kanatlarını canıma batıra batıra
Sana uçuyor bütün kuşlar
Seni unutacak ömrüm kalmadı
Bir soğuk zamanın akşamında
Dönüp yine sana başlıyorum...
Sayfa 34Kitabı okudu
"-Ben ona ne yaptım?"
-'Değer verdin, Defne. Bir insana değer verirsen, karşılığında canın yanar.'
Sayfa 447Kitabı okudu
Zaten hep böyle olmuyor muydu? Değer verdiğimiz insanlar kalbimizi yerinden söküp alsalar da, onların umut dolu seslerini duymamız bile olan biteni silmemize yetiyordu.
Sayfa 445Kitabı okudu
"İnsan kimi seveceğini seçemiyordu..."
-İnsanın, çıkmaz sokağa girdiği anda duvarı yıkacak kardeşleri olmalı yanında.
Sayfa 352Kitabı okudu
Öyledir işte bu dünyanın kuralı. Kalanları sen sevmezsin, sevdiklerinde giderler zaten.
Kaldırımda çiçek olsam açar mıydım diye düşündüm. Siz olsanız açar mıydınız? Birinin sizi görüp, eğilip koklama ihtimali mi daha fazla, üzerinize basıp çiğneme ya da kopartıp sevgilisine vermek üzere kurutma ihtimalimi?
Belki bir gün kalbimi yormayan birine denk gelirim diye yaşıyorum...
"Kemâle eren her şeyin zevali başlıyor şimdi.."
"Siyahlık şöyle dursun, haddinden fazla beyazlık bile hoşa gitmez,"(Şirazlı Sadi)
"Şimdi saflığında dehşet, birliğinde çokluk, zeytin ağacının kandilinde tufan var. Aynan paramparça. Ne zaman böyle kırıldın, böyle dağıldın? Göklere mi kırıldın?
"Öyle bir gitmek istiyorum ki,
gittiğim yerde ben bile olmayayım.."
"Harese düşmüş, diken yedikçe kanayan, kanadıkça yemeye devam eden, kendi kanında boğulan develer gibiyiz.."
İnsan garip bir varlık bazen sakladıklarıyla mutlu oluyor. Bazen açığa vurduklarıyla.
"Arayışlar insanı yorar.
Hele aradıkların, kendi içinde gizlediğin şeylerse yorgunluğun kat kat artar."
Bir oyundaymışım da, ebe beni unutup gitmiş gibi. Yıllarca oyunun kaldığı yerden devam etmesini bekleyen bir çaresizdim. Sobelenmek pahasına ortaya çıkıyordum ve kimseler varlığımı umursamıyordu. Boğazım patlarcasına bağırıyordum:
Burdayım!
