Kapı;
dört harfli bu sözcük ne çok şey ifade eder hayatımızda...
Açılan bir kapı hayatımızın dönüm noktasıdır bazen, sevincimizdir, mutluluğumuzdur...Umudumuzdur belki de...Kapanan kapılar hayalkırıklığıdır, hüznümüzdür... Gözyaşlarımızın kaynağıdır...
Bazen kapandığı için üzüldüğümüz kapılar yenilerinin açılması için bir başlangıçtır...
İnsanlarla aramızdaki mesafedir kapı; hududumuzdur, mahremimizdir.
Kimi coşkuyla açılır, kimi öfkemizin belirtisidir çarparak kapanması... Yaşam döngümüzü belirleyen hangi kapılardan geçtik, geçeceğiz ya da geçmek isteyeceğiz. Belki sevdiklerimizle, belki de yapayalnız...
Magda Szabò, yazdıklarıyla usul usul sizi içine çekiyor bir sürü duyguyla başbaşa bırakıyor.
Kapı, İza'nın Şarkısı'ndan sonra okuduğum ikinci eseri yazarın. Bir yazarın kendisine ev işlerinde yardımcı olacak yaşlıca bir hizmetçiyi hayatına sokmasıyla başlıyor Kapı'nın ve okuyucunun serüveni... Hayvanların ve insanların dilinden iyi anlayan her konuda bilgi sahibi olan Emerenc'in hayata bakışı, dominantlığı, geçmisindeki gizemler, sosyalliği ve bilinmeyen sırları...
Magda Szabò'ya Fransa'nın en büyük ödüllerinden biri olan Femina'yı kazandıran bir başyapıt.
İnsan ilişkilerine ve insan oluşumuza dair birçok soruyla karşı karşıya kaldığınız, bakış açılarınızı değiştiren etkileyici bir serüven...
Ne bir sırrı ne de bir kapısı var ama olur da bir gün onun da böyle bir kapısı olursa ona o kapıyı açtıracak bir denizkızı şarkısı yok. (Sayfa/238)
Hangi kapıdan geçerseniz geçin, umudunuz şarkınız, hayalleriniz hep yanınızda olsun...
Sevgiyle ❤
