Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Asr-ı Saadet
İç Anadolu kıraç, sevimsiz bir boz denizi. Ne bir ağaç, ne bir tutam ot, ne bir su parıltısı... Bu toprakların verimsiz ve kuraklığı; insanlarını da duygusuz, tepkisiz, kaba kalıba sokmuştur. Bir yüzyıl geçmesine rağmen cehaletin hüküm sürdüğü topraklarda değişen bir şey yok. Cehalet artık prangalarını kırmış, sesini yükseltmiştir.
Aptalların, vasıfsızların, şeyhlerin söz sahibi olduğu Türkiye’de düsturumuz cumhuriyetin 2.yüzyılında da benzerdir:
"Aç bırak itaat etsin
Cahil bırak biat etsin."
Anadolu…Düşmana akıl öğreten müftülerin, düşmana yol gösteren köy ağalarının, her gelen gasıpla bir olup komşusunun malını talan eden kasaba eşrafının, asker kaçağını koynunda saklayan zinacı kadınların, frengiden burnu çökmüş sahte sofuların, cami avlusunda oğlan kovalayan softaların türediği yer burasıdır.
-Çevre değiştirmedikçe insanın değişmesine imkan yoktur .
-Omuz omuza, diz dize oturmuş olmamıza rağmen, ben hala her birinden yüzlerce fersah uzaktayım.
-İnsan Türk olur da, nasıl Kemal Paşa'dan yana olmaz?
-Ah, bu insan, ah bu insan denilen mahlûk! Tabiatı, ne cenabet bir zindan haline sokmuş.
-İnsan hayvanların en kötüsü, en bayağısı ve en az sevimli olanıdır.
-Sevildiğini hisseden kadın kadar çekilmez bir şey yoktur.
-Ölüm belki cismani hazların en büyüğüdür.
Hayvan çiftliği fabl türünde yazılmış bir çocuk kitabı olarak anılıyor. Ama sanki çocuk kitabından ziyade yetişkinlere bir farkındalık kazandırmak için yazılmış gibi.
Adından da anlaşıldığı gibi olaylar bir hayvan çiftliğinde yaşanıyor. Çiftliğin sahibinden zulüm gören hayvanların tek isteği adaletin ve eşitliğin olduğu daha rahat bir yaşam.
Çok etkileyici bir kitap oldu benim için. Bu ayın başında “All About History “ dergisinde “Leningrad Yamyamları” isimli bir yazı okumuştum. Yazının içeriğinden ve neden kitapla beraber beni etkilediğini aşağıda (yorumda )
anlatacağım.
Kitap distopik kabul edilmiş. Covid salgınından önce yazılmış bir kitap. Bir virüs sebebi ile tüm hayvanlar tehlikeli sayılıyor. Çünkü bu virüs yüzünden hayvanların, insanlara saldırıp öldürdüğü iddia ediliyor. Tüm hayvanları katlediyorlar. Sadece kuşlar sağ kalıyor ama onlardan korunmak içinde şemsiyeler var. Bir süre sonra et ihtiyacını karşılamak için “özel besi” eti yenebilir propagandası başlıyor. Bir geçiş dönemi ile birlikte bazı özel insanlar hayvan gibi yetiştiriliyor, ses telleri kesiliyor. ( Bu özel besi için harcanan teknoloji ile o hayvanlar virüsten kurtarılamaz mıydı? Nüfusu azaltmak için mi bu yapıldı kısmı sorgulanıyor )
Kahramanımız Marcos Tejo ülkenin en iyi özel et kesim merkezinde patronun sağ kolu. İşinin en iyisi. Ama o bu yapılanlara dayanamıyor. Et yemiyor. Babasının özel bakım evi ücretini karşılamak için orada çalışmak zorunda. Onun gözünden süreci, yaşananları, kendi aile sorunları işleniyor.
İnanılmaz tasvirler var. İlk başlarda yavaş ilerliyor derken birden elinizdeki kitap bitmiş. Mideniz kalkıyor ama okumadan da olmuyor. İşin en kötüsü bu yazılanlar benim için distopya değil. (Hatta av merkezinde yaşanan bazı olayların gerçek hayatta yaşandığı iddia edilmişti.) Hayatta olmaz diyemiyorum. Belki uzak gelecekte yaşanabilir.
Bence okunması gereken, çok başarılı bir kitap...
Hayvan Çiftliği, 7 emir üzerine kurulan ve hayvan refahını dikkate alan, eşitliğe dayalı bir sistem temeline yaslanan, hayvanların müşterek çiftliğidir. Ancak zamanla, ufak ufak değiştirilmeye başlanan kurallarla ve yozlaşan sistem parçalarıyla birlikte çiftlik sadece domuzların ortak malı haline gelirken geride kalan tüm hayvanlar ikinci sınıf konumuna düşmüşlerdir.
En kötüsü de hayvanların, şuanki durumlarını eskisiyle kıyaslayabilecek ve vaziyetin vehametini anlayabilecek bir hafızadan yoksun olmalarıdır.
Çiftlikte bulunan hayvanlar Napoleon tarafından iletilen emirlere ve Squealer tarafından verilen sayısal bilgilere körü körüne inanmaktan ve hatta emredileni yapmaktan başka çareleri olmadığına inanırlar. Nasılsa insan esareti altında değillerdir ve kendileri için çalışan özgür hayvanlardır (!)
Kitap içinde bulunan her bir hayvan, aslında toplumumuzda bulunan her bir güruhu temsil ediyor. Hal böyleyken de kitap, sizi düşünmeye ve eleştirel bakabilmeye sevk ediyor.
Çok güzel bir sistem ve dönem eleştirisi olduğuna inanıyorum. Okuyun, okutturun!
Keyifli okumalar.
yılkılık doru
Merhaba kısacık ama yüreğe işlenen bir romanla geldim. İnsan neden böyle nankördür, sadece kendini düşünür, hayvanlara eziyet eder diye okurken çok kez sorguladım. Bir at var Doru Kısrak, zamanında sahibine çok yarış kazandırmış, çok yavru vermiş. Sahibini bolluk içinde yaşatmış ama yarışamayınca tarlaya sürülmüş, sonra güçten düşünce de
Dikkat spoiler içerir :)
Kısaca kitaptan bahsetmek istiyorum. Hayvanlar insanlarla sürdürdükleri hayatta köle gibi kullanıldıklarını düşünüp daha rahat bir hayat yaşamak için bir baş kaldırış yapıyorlar. Bu duruma onları teşvik eden hayvan ise yaşlı ve tecrübeli bir domuz. O domuz kısa sürede ölüyor ve baş kaldırış sonrasında domuzlar en zekiler olduklarını düşünülerek diğer hayvanlara yol göstermeye çalışıyorlar (aslında onlar böyle zannediyorlar). İlk etapta güzel bir yönetim kuruluyor hayvanlar çalıştıklarının karşılığını misliyle alıyor ve adaletli bir düzen kuruluyor. Lakin insanların içinde olduğu gibi hayvanların içinde de ben duygusu ve daha fazlasını isteyen, üstün olma peşinde davrananlar oluyor. Tabiki sonrasında insanlara baş kaldırdıkları düzenden daha kötü bir düzen içinde yaşamaya başlıyorlar ve domuzlar hayvanlar üzerinde kendilerine adeta bir krallık ilan ediyorlar. En kötüsü de hayvanlar güzel ve süslü laflarla, biraz da alttan alttan korkutmayla denilen her şeye boyun eğiyorlar.
Belkide her şeye inanmaya onları iten çaresizlik ve hayal kırıklığıdır. Hatta hayal kırıklığını yaşamak istemedikleri için olan biten her şeyi görmezden gelmişte olabilirler.
Pek kısa olmadı ama incelememi kitaptan küçük bir alıntı ile sonlandırayım :)
" Onca umudun onca emeğin karşılığı bu olmamalıydı."
Hayvan Çiftliği
Keyifli okumalar :)
Arkadaşımın dogum günü hediyesi olarak elime geçen bir kitaptı.
Ve yazarın okudugum ilk kitabı oldu.
Felsefi olarak ilk okuduğum eser değil ama buna ragmen bazı yerlerde zorlandım.
İnsanı düşündüren,gerçekten ben kimim dedirten bir eser.
Zerdüşt insanlar arasında yaşamayı hayvanlar arasında yaşamaktan korkunç buluyor.
Gerçekten de öyle insan hayvanların en kötüsü en yirticisidir noktasında terbiye edilmemiş eğitilmemiş her insan yaratılmışların en kötüsü olabiliyor. Bunu birçok noktada yasayarak bizzat şahit oluyoruz zaten.
Herkesin okumasi gereken bir eser diyemiyorum maalesef
(YABAN )1. Dünya savaşında sağ kolunu kaybeden bir subayın Eskişehir sınırlarına yakın bir köye yerleşmesi ve o köydeki anılarını konu almaktadır. Çok sürükleyici olmasada, okunması gereken eserler arasında olduğu için okudum.
''Biliyordum ki, toprak katı ve tabiat zalimdir ve insan cinsi bozuk bir hayvandan başka bir şey değildir; biliyordum ki, insan hayvanların en kötüsü, en bayağısı ve en az sevimli olanıdır.'' say.18
#KÖPEKKALBİ
#MİHAİLBULGAKOV
İş bank. Yay
132 Syf.
Merhaba kitap dostlarım,
Yazarımız 1891-1940 yıllarında Rusya'da yaşamış. Kiev üniversitesi tıp fakültesi mezunu olan yazarın, kitaplarında tıp bilgisi direk göze çarpıyor. Kara mizahı, ince esprileriyle beni gülümsetti, tam bir deha. Edebi olarak çok daha iyilerini okuduysamda kara mizahta pek çok yazarla yarışır yani.
1925 de eserini yazdı fakat Rusya 'da yasaklandı 1968 yılına kadar. Gogol için söylenen "ciddi olan hiçbir şeyi başaramaz" lafı Bulgakov için de geçerlidir. Frankestain' ın bir benzeridir novellamız. Tanrıya öykünen bir deli profesörümüz vardır yine sahnede. Bir sokak köpeğinin aç sefil, işçi sınıfından bir edepsiz, alkoliğe dönüşümünü okuyacaksınız. İnsan yine şeytanını yaratıyor.
Yoz bir sistemi, Statü farkını, Bolşevik dönemini hicvediyor.
Geçtiğimiz aylarda okuduğum Algernona Çiçekler beni çok etkilemişti. Bu kitapla yasıma geri döndüm. Algernona(fare) selam olsun. "daha kötüsü onda artık, hayvanların en aşağısı olan insan kalbi var."
İnsan Türk olur da nasıl Mustafa Kemal Paşa'dan yana olmaz.
Yaban, ilk olarak 1932 yılında Kadro Dergisi'nde yayımlanmıştır. Yakup Kadri de o dönemde Kadro Dergisi'nin yazarları arasındadır. Romandaki olaylar, 1922 yılında geçer ve bu yıllarda Türk milleti bir kurtuluş mücadelesi vermektedir Yaban, Çanakkale savaşında kolunu kaybeden, iyi yetişmiş, istanbul'lu bir subay olan Ahmet Celalin, Anadolunun ücra köylerinden birine taşınıp orada yaşamaya başlamasını konu alıyor. Milli mücadele ruhunun esasen Anadolu' da olmayışını, birtakım din istismarcılarının ve köy ağalarının cahil, gariban köylüyü sömürmesi resmediliyor. Realizm akımının hakkını veren eserde aydın ile köylü arasındaki uçurumu hissediyorsunuz.
-Ben, el ayak çekildikten sonra odamın kapısını sürmeleyip kitaplarımla baş başa kalmak saatini dört gözle beklerim. Çünkü, bu ömrümün bütün hazin sergüzeştini ve yaşadığım anın ağır sıkıntısını unuttuğum tek saattir. O vakit, bu çıplak ve yalçın oda, gerçek dünyadan daha geniş, daha ferahlı bir âlemin munis, sevimli ve her biri sihir ve füsunla yoğrulmuş mahlûkları ile dolmaya başlar.
- Biliyordum ki, toprak katı ve tabiat zalimdir ve insan cinsi bozuk bir hayvandan başka bir şey değildir; biliyordum ki, insan hayvanların en kötüsü, en bayağısı ve en az sevimli olanıdır.
Arkadaşımın önerisiyle kitapı okudum.
Felsefi olarak ilk okuduğum eserdi ve bu yuzden bazı yerlerde zorlandım.
İnsanı düşündüren,gerçekden ben kimim dedirten bir eser.
Zerdüşt insanlar arasında yaşamayı hayvanlar arasında yaşamaktan korkunç buluyor.
Gerçekten de,öyle insan hayvanların en kötüsü en yirticisidir.
Dunyaya bakış açımı değiştiren bir eser oldu.
Her kesin okumasi gereken bir eser.